ထိန္းသိမ္းထားပါ။

ၿမန္မာႏိုင္ငံ အတြင္းမွာ ေနထိုင္ၾကတဲ့ လူေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ား ေစတနာ သဒၵါတရား ထက္သန္ၾကပါတယ္။
ဘုရား ေက်ာင္းကန္၊ေရတြင္း၊ေရကန္ ဆိုရင္လည္း တဦးေကာင္းတေယာက္ ေကာင္းဆိုတာထက္ အမ်ားေကာင္းမွ ု ဆိုတာေတြ႕ရတာ ပိုမ်ား မဟုတ္လား။
အဲလိုပါဘဲ လမ္းေဘးမွာ တည္ထားတဲ့ ေသာက္ေရအုိးစဥ္ ဆိုတာမ်ိဳး လည္း ၿမန္မာႏိုင္ငံမွာဘဲ ေတြ႔ရတယ္ ထင္ပါရဲ႔။
တၿခားႏိုင္ငံေတြမွာ ရိွမရိွေတာ့ မေၿပာတတ္ပါဘူး။
ကြ်န္ေတာ္ေရာက္ခဲ့ဖူးတဲ့ ႏို္င္ငံေတြမွာေတာ့ လူအမ်ား ေသာက္လို႔ရတဲ့ ေရအုိ္းစဥ္ ကို မေတြ႔ ဖူးခဲ့ ပါဘူး။
ေနာက္ ၿမန္မာေတြရဲ႕ ယံုၾကည္မွ ုတစ္ခုက ေရအက်ိဳး ၁၀ပါး မေတာင္းဘဲနဲ႔ ၿပည့္တယ္လို႔ လဲ ယံုၾကည္တာကိုးဗ်။
ဒီလိုပါဘဲ ကိုယ္ ယံုၾကည္တဲ့ အတိုင္း လုပ္ေဆာင္ၾကလို႔ လမ္းေဘး ေရအိုးစဥ္ ဆိုတာေလး ၿမန္မာႏိုင္ငံမွာ ရိွတာ ခ်စ္စရာ ဓေလ့ေလးပါဘဲ။
ဒီဓေလ့ ေလးေတြ သာမက ၿမန္မာႏိုင္ငံ မွာ ပင္ပန္းလို႔ ဘဲၿဖစ္ၿဖစ္၊ေသာက္စရာ အလြယ္တကူ ရွာမရလို႔ ဘဲ ၿဖစ္ၿဖစ္ ၾကံဳ တဲ့ အိမ္ ကုိ ေရတခြက္ေလာက္ေတာ့ ေတာင္းေသာက္တိုင္း ၿငင္းလိုက္တာ ၾကံဳရမွာမဟုတ္ဘဲ ၾကည္ၾကည္ၿဖဴၿဖဴ တုိက္ၾကတာပါဘဲ။
ေစတနာ သဒၵါတရား ေကာင္းလိုက္ၾကတဲ့ ၿမန္မာႏိုင္ငံသားေတြကိုးဗ်။
ဘယ္ေလာက္ေကာင္းတဲ့ ဓေလ့လဲ၊ခ်စ္စရာေကာင္း တဲ့ အက်င့္ေတြလဲဗ်ာ။စဥ္စားၾကည့္ပါ။


ကဲ့ ခုေတာ့ ၂၁ရာစု ေရာက္ၿပီ။
တုိ႔တေတြ အားလံုးဟာလည္း ၿမန္မာႏိုင္ငံမွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။
တိုးတက္ေခတ္မွီ ဖို႔အတြက္၊၀မ္းေရး အတြက္၊ပညာေရး အတြက္ တိုင္းတပါးကို ေရာက္လာၾကရၿပီ။
ေရာမေရာက္ရင္ ေရာမလိုဘဲ က်င့္ၾကမလား။
ဘယ္ႏိုင္ငံေရာက္ေရာက္၊ဘယ္ႏို္င္ငံသားဘဲ ခံထား ခံထား ေမြးရပ္ေၿမလို႔ေမးရင္ ၿမန္မာလို႔ဘဲ ေၿဖရမွာဘဲ။
ဘယ္ႏို္င္ငံသားဘဲ ခံထားခံထား ကိုယ္ေရးရာဇ၀င္မွာ ေမြးရပ္ဆိုတဲ့ ေနရာမွာ ၿမန္မာလို႔ဘဲ ထည့္ရမွာဘဲ။
ဘယ္ႏိုင္ငံဘဲေရာက္ေရာက္ ေကာင္းတဲ့ ၿမန္မာဓေလ့ ေလးေတာ့ သယ္သြားၾကပါ။သယ္သြားေစခ်င္တာပါဘဲ။

ၿမန္မာ လူမ်ိဳးေတြပါ။ခင္ရာ ေဆြမ်ိဳးဆိုၿပီး ေနၾကတာပါ။
စကာၤပူ ေလာက္ႏိုင္ငံေလးေရာက္လို႔ ေသြးၾကီး ေနမယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ၾကီးေနလိုက္ေပါ့။
အလုပ္မွာ ၿမန္မာလူမ်ိဳးေလး ရီလိုက္ရင္ လက္တဖက္ မၿပည့္ခ်င္ပါဘူး။
ေသာက္ေရ ဆိုတာလဲ ကြ်န္ေတာ္တို႔ အလုပ္ထဲမွာေတာ့ ဗူးၾကီး ဗူးငယ္ နဲ႔ ၾကိဳက္သေလာက္ယူ။အလကား။
ဒီလိုဘဲ တေယာက္ ေရယူဖို႔ ေမ့ခဲ့ ရင္ ေနာက္တေယာက္ ရဲ႕ဗူးကို ယူေသာက္ ဘာမွ ေၿပာစရာကို မရိွဘူး။
ဒီလိုဘဲ အလုပ္လုပ္လာၾကတာ ၾကာေပါ့။ ေသာက္ေရ ေလးတလုပ္ အတြက္ စိတ္ခု စရာလည္း မၿဖစ္ခဲ့ဘူး။
အသက္ရူ ရပ္စရာလည္း မၿဖစ္ခဲ့ ဖူးပါဘူး။အေနအထို္င္ ခက္ေအာင္လည္း မၿဖစ္ခဲ့ ပါဘူး။

ဒီလိုနဲ႔ တေန႔ ေတာ့ မင္းေရေသာက္ၿပီးရင္ ငါ့ကိုေပးအုန္းကြာ လွမ္းေတာင္းမိပါရဲ႕။
ကိုယ္ေတာ္ေခ်ာ က လွည့္ေတာင္ မၾကည့္ဘဲ "ေသာက္တတ္ရင္ ခပ္ထားကြာ" တဲ့ဗ်ာ။
ေမာေနတဲ့ အခ်ိန္ ရင္၀ကို ေဆာင့္ကန္ လိုက္သလိုပါဘဲ။
ေထာင္းခနဲ႔ ၿဖစ္သြားတဲ့ စိတ္ကို ၿပန္ထိန္း လိုက္ၿပီး သူ ပစ္ေပးတဲ့ ေရဗူးကို လွမ္းဖမ္းလိုက္ရတယ္။
သူပစ္ေပးတဲ့ ေရဗူးကို ဘဲ ဖြင့္ေသာက္ခဲ့ ပါတယ္။

ညေနေလာက္ေရာက္ေတာ့ နီးစပ္ရာ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ေၿပာၿပမိတယ္။
ဒီေကာင့္ လက္ေမာင္းေသြးကို ေဖာက္လိုက္ရင္ေတာင္ ငါတို႔ တိုက္ထားတဲ့ ေရေတြ ဒလေဟာ က်လာလိမ့္ အုန္းမယ္။ေၿပာသူေတြက ေၿပာ၊ဆိုသူေတြ က ဆိုေပါ့။
ဘယ့္နယ့္ဗ်ာ..ကိုယ့္အခ်င္းခ်င္း ဒီလိုေၿပာစရာ မလိုေလာက္ဘူးလို႔ ဘဲ ထင္ပါတယ္။
အမွန္ဆို ကိုယ္ေသာက္ၿပီဆိုတာနဲ႔ သူမ်ားေတြေကာ ေသာက္ပါအုန္းလား လို႔ ေမးတတ္တဲ့ ၿမန္မာေတြရဲ႕ အက်င့္၊
ဓေလ့၊စရိုက္ ဘယ္ေရာက္သြားၿပီလဲဗ်ာ။
ကိုယ္စားေနတုန္း ခင္မင္ရာ၊ခင္မင္ေၾကာင္းေတြ ေတြ႔တာနဲ႔ တခါတည္း ၀င္စားဗ်ာ ရိွတာေလးနဲ႔ေပါ့ လို႔ ၿပဴငွါ စြာ ဖိတ္ေခၚတတ္တဲ့ အက်င့္၊ဓေလ့ ေတြ ေပ်ာက္ဆံုးကုန္ၿပီလား။
စလံုးဆိုတဲ့ ႏိုင္ငံေလးေရာက္လာၿပီး ကိုယ္လုပ္မွ ကိုယ္စားရမယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ဓါတ္မ်ိဳး ၆လ ဆိုတဲ့ ကာလ အတြင္းမွာ ကိုယ္ေတာ္ေခ်ာရဲ႕ ေခါင္းထဲ ဘယ္လို၀င္ခဲ့တာလဲ မသိေတာ့ပါဘူး.။
ေနာက္ ဒါမွမဟုတ္ ကိုယ္ေတာ္ေခ်ာက ၿမန္မာႏို္င္ငံမွာ ငါတေကာေကာၿပီးေနတဲ့ အသိုင္းအ၀ိုင္းက လာလို႔ ဒီလို စိတ္မ်ိဳး၀င္ေနတာလာ မေၿပာတတ္ေတာ့ပါဘူး။
ေနာက္ ရီတြက္ရင္ လက္တဖက္ေတာင္ မၿပည့္ အလုပ္ထဲက ၿမန္မာေတြထဲမွာ တေယာက္ေတြ႔ ေနရၿပီဆိုေတာ့
ၿမန္မာ ၿပည္သူ သန္း၇၀ ေက်ာ္မွာ ဒီလိုလူမ်ိဳးေတြ ဘယ္ေလာက္ရိွေနမလဲ။

ဒီလို ေတြးရင္းနဲ႔ ၿမန္မာႏိုင္ငံဟာ အရာရာ ဆုတ္ယုတ္မွ ုေတြနဲ႔ အတူ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ ၿမန္မာတုိ႔ရဲ႕ စေလ့ စရိုက္ေလးေတြလည္း ဆုတ္ယုတ္က်ဆင္းလို႔ ေနပါေကာလား လို႔ ေတြးရင္းက.................။


ဒီးဒိုး။
၂၉၊၀၂၊၂၀၁၂။

တစ္ ကၿပန္စ။

အၿမဲတမ္း တစ္ ကစေနရ တဲ့ဘ၀
ဘယ္အခ်ိန္ ရပ္ပါမယ္။

ကံတရား ကဘဲ တဖက္သတ္ဆန္ေနလား
ငါေရတြက္တဲ့ ဂဏန္းေတြကို ေခ်မြပစ္လိုက္ၿပန္ၿပီ။

အားကိုးတၾကီး ေခၚခ်င္တဲ့ အေဖ
ဒိုင္း၊ဒိုင္း သံၾကားမွာ
ငါေလ မေတြ႔ဖူးေတာ့ဘူး။
အေဖ ဘယ္မွာလဲ။

ေမွ်ာ္လင့္ၾကီးစြာ ဖူးေမွ်ာ္ခ်င္တယ္ အေမ
ဟင့္အင္း ဆုိတဲ့ ၿငင္းသံေအာက္
ေနာက္ထပ္ ငါေလ မေတြ႔ဖူးေတာ့ဘူး။
ဘယ္မွာလဲ ေမေမရယ္။

အနာဂတ္ ကိုတည္ေဆာက္ ေပးမယ့္
ခေနာ္ခနဲ႔ ေက်ာင္းလည္း စြန္႔ထားခဲ့ၿပီ။

မိသားစု ေႏြးေထြး ဘယ္အရာနဲ႔မွ မလဲႏိုင္တဲ့
တုိ႔ တဲ အိမ္ေလးလဲ ၿပိဳလဲ ခဲ့ၿပီ။

အသက္ဆက္ေပး မယ့္ တုိ႔ စပါးက်ီ
ၿပာပုံ အတိပါေပါ့။

၀ုန္း၊ဒိုင္း ေတြၾကားမွာ
အေအးလြန္တဲ့ သဘာ၀က ထိုးႏွက္တယ္။

ေအးခဲ့တဲ့ နွင္းေတြၾကားက
ေရာဂါေတြက ႏွိပ္စက္ၿပန္တယ္။

ကဲ
လိုခ်င္တာ
ရခ်င္တာ အကုန္သာ ယူသြားလိုက္ေတာ့
မနက္ၿဖန္ ေနထြက္ရင္
တစ္က ၿပန္စဖို႔
ဒီည ေကာင္းေကာင္းအိပ္မယ္။

ဒီးဒိုး။
၂၁၊၀၂၊၂၀၁၂။

ဆာလံ ၂၃။

ထာ၀ရ ဘုရားသည္ ငါဧ။္ သိုးထိန္းၿဖစ္ေတာ္မူဧ။္
ငါသည္ ဆင္းရဲမခံရ။
စိမ္းလန္းေသာ က်က္စားရာ အရပ္ဥ္ ငါ့ကိုအိပ္ေစေတာ္မူဧ။္
သာယာေသာ ၿမစ္နားသို႔ လမ္းၿပေတာ္မူဧ။္
ငါ့၀ိညာဥ္ ကို အားၿဖည့္ရ်္ နာမေတာ္ အဘို႔အလိုငွါ တရားလမ္းထဲဥ္ ေသြးေဆာင္ေတာ္မူဧ။္
အကယ္ရ်္ ေသမင္းအရိပ္ လြမ္းမိုးေသာခ်ိဳင့္ထဲသို႔ ေလ်ာက္သြားရေသာ္လည္း ေဘးအႏာၱ ရယ္ကို မေၾကာက္ပါ။
အေၾကာင္းမူကား ကိုယ္ေတာ္သည္ ကြ်ႏု္ပ္ႏွင့္ အတူရိွေတာ္မူသည္ ၿဖစ္ရ်္
လွံတံေတာ္ႏွင့္ ေတာင္ေ၀းေတာ္သည္ အကြ်ႏု္ပ္ကို ခ်မ္းသာေစပါဧ။္
အကြ်ႏု္ပ္ဧ။္ ရန္သူေရွ႕မွာ အကြ်ႏ္ုပ္ဖို႔ စားပြဲကို ခင္းေတာ္မူဧ။္
အကြ်ႏ္ုပ္ေခါင္းကို ဆီႏွင့္ လိမ္းေတာ္မူဧ။္
အကြ်ႏ္ုပ္ ခြက္ဖလားသည္ လွ်ံလ်က္ရိွပါဧ။္
အကယ္စင္စစ္ အကြ်န္ုပ္သည္ ေက်းဇူးႏွင့္ ဂရုဏာကို တသက္လံုးခံစား၇် ္
ထာ၀ရဘုရားဧ။္ အိမ္ေတာ္မွာ အစဥ္အၿမဲေနပါလိမ့္မည္။

ဘာ့ေၾကာင့္ မ်ား..။

ဒီည
ငါငိုေနတာ
ဘာေၾကာင့္လို႔
ေၿပာဖို႔ လုိပါအုန္းမလား။

ဒီည
ငါ လန္႔ႏိုးတာ
ဘာေၾကာင့္လို႔
ေၿပာဖို႔ လိုပါအုန္းမလား။

ဒီည
မင္းမလာ ႏို္င္တာ
မင္းရိွ မေပးႏို္္င္တာ
ဘာေၾကာင့္ လို႔
ငါေလ....
ရူးသြပ္စြာ သိခ်င္ေနမိတယ္။

ဒီးဒိုး။
၁၉၊၀၂၊၂၀၁၀။

JINGHPAW KASA: TINANG LAGAW TINANG TSAP

JINGHPAW KASA: TINANG LAGAW TINANG TSAP

ဒလသို႔ အသြား ေက်းဂ်ဴးကမာၻ သို႔ အေရာက္။

စာအုပ္ေလးေတြ ဖတ္ရင္း က ရင္ကို ထိမွန္တဲ့ စာအုပ္ေလးတအုပ္ဖတ္ရတယ္။ၾကီးၾကီး က်ယ္က်ယ္ မဟုတ္ေပးမယ့္ နားလည္ မွ ု၊ကိုယ္ခ်င္းစာ မွ ု နဲ႔ မုတိတာေလး ေတြ ပြားမ်ားသြားႏိုင္တယ္။ သူငယ္ခ်င္း အားလံုးကိုလည္း ဖတ္ေစခ်င္တဲ့ ဆႏၵ နဲ႔ ပါ။ ေမာင္သာခ်ိဳ ေရးတဲ့ လက္ေဆာင္(သမီးေလးဖတ္ဖို႔) ဆိုတဲ့ စာအုပ္ေလးပါဗ်ာ.။
(တစ္)
သမီး...။
လြန္ခဲ့တဲ့ ေလး ငါး ရက္ေလာက္က ေဖေဖ အိမ္အၿပန္ နည္းနည္း ေနာက္က်ခဲ့တာကို သမီး မွတ္မိေနလိမ့္မယ္ ထင္တယ္ေနာ္။ အဲသည္တုန္းက ေတာင္ဥကၠလာနဲ႔ ေၿမာက္ဒဂံုစပ္ၾကား ေဘလီ တံတားထိပ္က စားေသာက္ဆိုင္ေလး တဆိုင္ရိွရာကို ေဖေဖ ေရာက္သြားေနခဲ့တာ သမီးရဲ႕။ ဆိုင္နာမည္ကေလးက ဆန္းဆန္းၿပားၿပား ေက်ဂ်ဴးကမာၻတဲ့။ တကယ့္တကယ္ ကခ်င္လို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ လို႔ ေၿပာခ်င္ရင္ ေက်းဂ်ဴးကဘာ လို႔ ေၿပာမွ မွန္တာေလ။ ေက်းဂ်ဴးကမာၻဆိုေတာ့ ကခ်င္တ၀က္ ၿမန္မာတ၀က္။ထားပါေတာ့ေလ။

အဲသည္ ေက်းဂ်ဴးကမာၻမွာ ထုတ္ေ၀သူ ဆရာ၀န္ကေလး တေယာက္နဲ႔ ေတြ႕ၾကဖို႔ အမွတ္မထင္ လွမ္းခ်ိန္းလိုက္မိတာေၾကာင့္ ေဖေဖရယ္ စာေပမိတ္ေဆြ တေယာက္ရယ္ ေရာက္သြားၿဖစ္ခဲ့ၾကတယ္လို႔ ဘဲ ဆုိၾကပါစို႔ သမီးရယ္။

ေဖေဖတုိ႔ရဲ႕ ခရီးအစက ဆူးေလလမ္းမၾကီးေပၚက သမီးရဲ ႔။ ၿမိဳ႕ေတာ္ ခန္းမနဲ႔ မလွမ္းမကမ္းဆီမွာ စုေပါင္းတကၠစီ
ေလးေတြ ဂိတ္ထိုးၾကတယ္ေလ။ ေတာင္ဥကၠလာတို႔ ေၿမာက္ဥကၠလာတို႔လို ေနရာေတြကို ၿပန္ၾကမယ့္ ေဖေဖတုိ႔လို မရိွမရွား ခရီးသည္ေတြ အတြက္ ေတာ္ေတာ့ကို အဆင္ေၿပတဲ့ တကၠစီေလးေတြေပါ့။
တကၠစီ တစင္းလံုးငွါးသြားတဲ့ အထိလည္း ေငြကိုမသံုးခ်င္၊ လုိင္းကားစီးဖို႔ ကိုလည္း ဆဒၵမရိွတဲ့ ေဖေဖ တုိ႔လိုလူေတြအတြက္ ေငြတေထာင္၀န္းက်င္နဲ႔ လိုရာေရာက္သြားေစႏိုင္တဲ့ တကၠစီေလးေတြပါဘဲ။

ေတာင္ဥကၠလာဖက္ကိုသြားမယ့္ တကၠစီေလး ေတြက ေစ်းသက္သက္သာသာ ကေလးေတြပါဘဲ သမီးရဲ႕။
အေရွ႕ ဒရိုင္ဘာနဲ႔ ကပ္လ်က္ေနရာက စီးရင္ ေငြ ၈၀၀။ေနာက္ဘက္ တေယာက္ ၆၀၀။ ေဖေဖတို႔ နွစ္ေယာက္
တက္လိုက္တဲ့ တကၠစီက နည္းနည္းၾကီး တဲ့ တကၠစီမို႔ ေနာပ္ဘက္မွာ ေလးေယာက္တင္မယ္တဲ့။ေဖေဖတို႔ တက္လိုက္ေတာ့ ေရွ႕မွာ အမ်ိဳးသားတစ္ေယာက္၊ေနာက္မွာ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ရိွ ေနၿပီးသားဆုိေတာ့ တစ္ေယာက္လိုေပါ့။ေဖေဖ တို႔ ႏွစ္ေယာက္တက္လုိက္ၿပီးတာနဲ႔ ေနာက္မွာထိုင္ေနႏွင့္တဲ့ အမ်ိဳးသမီးဆီက အသံထြက္လာေတာ့တာပါဘဲ။ သူက ခပ္ဖိုင့္ဖိုင့္၊ၿပည့္ၿပည့္။

တစ္ေယာက္တစ္ရာစီ ပိုေပးလိုက္ၾကရေအာင္တဲ့။ ကားၿမန္ၿမန္ထြက္ရတာေပါ့တဲ့။ ေမာင္းေလးကေတာ့ ႏွစ္ရာနာတာေပါ့။ဘယ္လိုလဲတဲ့။ သူက ေဖေဖတို႔ကိုေရာ ကားဆရာကိုပါ ညိွႏိွ ုင္းတဲ့ ေလသံနဲ႔။ ဟုတ္တယ္။ခရီးသည္ ေနာက္တစ္ေယာက္ ေရာက္လာရင္ ကားဆရာ ေငြ ၆၀၀ ထပ္ရမယ္
အခုထြက္ရင္ ေဖေဖတို႔ ေလးေယာက္ တစ္ရာစီ ပိုေပးမယ့္ေငြ ၄၀၀သာရမွာမို႔ သူက ၂၀၀ နစ္နာမယ္။
ဒါေပမယ့္ ကားၿမန္ၿမန္ထြက္ရမယ္။အံ့ၾသဖို႔ေကာင္းတာက အားလံုးက လက္ခံလုိက္တဲ့ အတြက္ ေဖေဖ တုိ႔ တကၠစီကေလး လွစ္ခနဲ ေၿပးထြက္လာႏိုင္ခဲ့တာပါဘဲ။ ေဖေဖ တုိ႔ လည္း ေဘလီတံတား ထိပ္ေက်းဂ်ဴးကမာၻ ကို ကို အခ်ိန္မီ ေရာက္သြားႏိုင္ခဲ့တာပါဘဲ။

နဒၵ၀န္ေစ်းေလာက္မွာ ဆင္းသြားတဲ့ ဖိုင့္ဖိုင့္ၿပည့္ၿပည့္နဲ႔ အမ်ိဳးသမီး ကို ေဖေဖ အမွတ္ရေနမိတယ္။ တဆက္တည္း ဟိုးဆယ့္ေလးငါးႏွစ္ေလာက္က သူငယ္ခ်င္း ကဗ်ာဆရာကို သတိရေနမိလိုက္ၿပန္ေရာ။

(ႏွစ္)
ဟိုး.....လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ့္ေလးငါးႏွစ္ေေလာက္တုန္းက ေဖေဖ ရယ္။ေဖေဖ့ ေက်ာင္းေနဖက္ စာေပသူငယ္ခ်င္း
သံုးေလးေယာက္ရယ္ ေဖေဖဇာတိ ကြမ္းၿခံကုန္းၿမိဳ႔ ကေလးဆီ ခရီးထြက္ၿဖစ္ၾကတယ္ သမီးရဲ႕။ ထံုးစံအတိုင္း ပန္းဆိုးတန္းဆိမ္ကမ္းကေန ဒလဘက္ကို ကူးၾကရတာေပါ့။ရန္ကုန္ၿမစ္ကို ၿဖတ္တဲ့ အခါ ဧရာ၀တီ သေဘၤာ ကုတို႔နဲ႔ ကူးခ်င္ကူး၊ စက္တပ္ငွက္သမန္ကေလးေတြနဲ႔ ကူးခ်င္ရင္လည္း ကူးပါဘဲ ေဖေဖတို႔ ကေတာ့ အခ်ိန္နဲ႔ ထြက္တဲ့ ဧရာ၀တီကို စိတ္မရွည္ခ်င္တာနဲ႔ စက္တပ္ငွက္သမန္ ကေလးနဲ႔ပဲ ၿဖတ္ကူးခဲ့ လိုက္ၾကတာေပါ့။

ငွက္သမန္ကေလး ဆိပ္ကမ္းကေန ထြက္လာခဲ့ၿပီး သိပ္မၾကာခင္မွာဘဲ သမန္ဆရာက ပဲ့ကိုင္းရင္းကေန
ကုတုိ႔ခကေလးေတြ စုလုိက္ၾကပါလို႔ ေမတၱာရပ္ခံတယ္။ ေဖေဖတို႔ တေတြလည္း ကုတို႔ခ တေယာက္တက်ပ္စီ
ကို စုလိုက္ၾကၿပီး သူဆီကို ကမ္းေပးလိုက္ၾကတယ္ပါပဲ။ အံ့ၾသစရာေကာင္းတာကေတာ့ ဘယ္သူေၾကာင့္မွန္းမသိ
ေငြတစ္က်ပ္လိုေနေတာ့ တာပါပဲေလ။

သမန္ဆရာေလးက ေငြစကၠဴေတြကို ေရတြက္ေနရာက တစ္ေယာက္လိုေနေသးတယ္တဲ့။ ဟုတ္တယ္ သမန္ေပၚ
မွာ ခရီးသည္ ၁၀ေယာက္၊ေငြ ၁၀က်ပ္ရိွရမွာ၊ အခု ေငြ ၉က်ပ္တည္း။ ဘယ္သူ မေပးဘဲ ခ်န္ေနရစ္ခဲ့ ပါလိမ့္။ စုတုန္းကေတာ့ ေပးေပး ဆုိၿပီး ခပ္ေပါ့ေပါ့ပဲ စုလိုက္တာ ဘယ္သူမေပးလဲ စဥ္းစားမရႏိုင္ၾကေတာ့ဘူး။
သူ႔ကိုယ္ၾကည့္ ကိုယ့္သူၾကည့္နဲ႔။ ေဖေဖတို႔ ငွက္သမန္ ကေလး ရန္ကုန္ ၿမစ္လည္မွာ သက္ရွဴက်ပ္ေနတုန္းမွာဘဲ
သမန္ဆရာေလး ေတာ္ေတာ္ စိတ္တုိသြားတဲ့ ပံုနဲ႔ စက္ကိုရပ္ပစ္လိုက္ပါေလေရာ။ ပါးစပ္ကလည္း...

"ပင္လယ္ထိ ေမ်ာခ်င္ေမ်ာစမ္းကြာ" တဲ့။

ရန္ကုန္ၿမစ္ၾကီးက ဒီေရက်ခ်ိန္မို႔ ပင္လယ္ဘက္ကို တအိအိ စီးဆင္းသြားေနဆဲ။ ေတာင္ေလက ေရအက်မွာ လိွဳင္းၾကက္ခြပ္ေတြကို တဖ်ပ္ဖ်ပ္ထေနေစဆဲ။ သည္အခ်ိန္မွာေတာ့ ကာယကံရွင္ကလည္း ၀န္ခံ ဖို႔ ရွက္ၿပီေပါ့။ အဲဒီ အခ်ိန္မွာဘဲ မေမ့ႏိုင္စရာ ေဖေဖ သူငယ္ခ်င္းေလ။

လူတေယာက္စာ လိုေနတာလားတဲ့။ တစ္ေယာက္တစ္က်ပ္ မို႔လားတဲ့။သူေပးမယ္တဲ့။ ပင္လယ္ၾကီးထဲ ေရာက္တဲ့ အထိေတာ့ မေမ်ာလိုက္ပါနဲ႔ ညီေလးရာတဲ့။ ငွက္သမန္ တစ္စီးလံုး ေ၀ါခနဲ ပြဲက်သြားကာ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး လြတ္လပ္သြားေနဆဲမွာ ေငြတက်ပ္ကို ေပးသူကေပး ယူသူကယူလို႔။ တအိအိ ေမ်ာပါသြားေနတဲ့ ငွက္သမန္ကေလး ၿပန္ၿပီးႏိုးလာရၿပန္တယ္ေလ။သမန္တစီးလံုး ၿပံဳးလို႔။

(သံုး)
သမီးေရ..
ဘ၀ခရီးလမ္းေတြကို ေဖေဖ တုိ႔ စိုင္းႏွင္းၾကတဲ့ အခါ သြားလိုရာကို ေရာက္ဖို႔ တစ္ေလွတည္းစီး
တစ္ခရီးတည္းသြားေတြနဲ႔ အတူ ယွဥ္တြဲေက်ာ္ၿဖတ္ၾကရပံုေတြကေတာ့ နည္းလမ္းအသြယ္သြယ္ ပရိယာယ္
အ၀၀ပါပဲ သမီးရယ္။ ၿမစ္ကိုၿဖတ္တဲ့ ငွက္သမန္ ကေလးေပၚ လိုေနတဲ့ ကြက္လပ္ကေလးကို တစ္ေယာက္တည္း ၿဖည့္ၿပီး ခရီးတြင္ေစခဲ့တဲ့ ေဖေဖ့ သူငယ္ခ်င္းလို လူေတြ လိုအပ္လွသလို၊ လိုတာကေလးကို မွ်တၿဖည့္ရေအာင္လားဆိုတဲ့ တကၠစီေပၚက မိန္းမ ခပ္၀၀ လိုလူေတြလည္း လိုအပ္လွပါတယ္။

ဟိုး ဆယ့္ငါးႏွစ္ေလာက္က ဒလ ဘက္ကမ္းကို ဆုိက္ဆိုက္ ၿမိဳက္ၿမိဳက္ ဆိုက္ကပ္သြားခဲ့ ရသလို အခုလည္းပဲ ေဘလီတံတာထိပ္က ေက်းဂ်ဴးကမာၻထဲ ကို အခ်ိန္မီ ေရာက္ရိွသြားခဲ့ ပါရဲ႕။ ခရီးသြားရတာ ေပ်ာ္စရာေကာင္းေအာင္ လုပ္တတ္သူႏွစ္ဦး ကို ခုေတြးရင္ ခု သတိရေနမိေသးေတာ့တယ္ သမီးရယ္။


ေမာင္သာခ်ိဳ
လက္ေဆာင္(သမီးဖတ္ဖို႔)

မဲ့ မနက္ၿဖန္။

မ..
တေရးႏိုး ေမွာင္ေနေပမယ့္
ေမ်ွာ္လင့္ၿခင္း သစ္ပင္မွာ
အလြမ္းမီးေတြ ထိန္ထိန္လင္းတယ္.............။

ဘ၀ၾကီးက ေခါင္းတဲြ မပါတဲ့ ရထားတြဲလို
တေၿဖးေၿဖးေႏွးလာတယ္ ဆိုေပမယ့္
အရိွန္မေသ ေသးဘူး......။

စည္းကို ၿဖတ္ေက်ာ္ ခြင့္မရိွေပမယ့္
ၿပန္လာမယ့္ လမ္း
ေတြးဆလို႔
ကြ်န္ေတာ္ေလ....။

ဒီးဒိုး။

ကမၼႏွင့္ လွိဳင္းၿပန္မ်ား

အၾကမ္းဖက္မွ ုဆိုတာ အၾကမ္းဖက္မွ ုပါပဲ
အၾကမ္းဖက္ေနတာ ၿမင္ရ ေတြ႔ရသားနဲ႔
တၿခားေ၀ါဟာရနဲ႔ ဖံုးလို႔ ၿဖစ္မလား
ေ၀ါဟာရေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ
လိမ္လည္ၿခင္းရဲ႕ ကိရိယာအၿဖစ္ အသံုးခံရ
ေ၀ါဟာရေတြရဲ႕ေအာက္မွာ ပရမတၱ ရိွတယ္။

ရာစုႏွစ္ေတြ ေအာ္လံနဲ႔ ေအာ္ခဲ့တဲ့ အသံ
ယဥ္ေက်းေအာင္ လုပ္ေပးဖို႔တို႔
အရိုင္းအစိုင္း တိတိၱေတြကို ခြ်တ္ဖို႔တို႔
မတရားမွ ုေတြကို ကယ္ဖို႔တုိ႔
ေဘးအႏာၱရာယ္ၾကီးကို တားဖို႔တို႔
လူသားေတြကို လြတ္လပ္ေအာင္ ကူဖို႔တုိ႔
အဲဒီ.......ဖို႔တို႔.......ဖို႔တို႔ ေပါင္းမ်ားစြာ
အၾကမ္းဖက္ၿခင္းရဲ႕ ဓားသြား လွံသြား လွံစြပ္သြားေတြကို
မဖံုးႏိုင္ဘူး။

အၾကမ္းဖက္တယ္ဆိုတာ
သမို္င္း ေၿပးလြား လွဳပ္ရွားေနတာပါ။

တခါတေလ အားၾကီးသူက
အားနည္းသူကို အႏိုင့္က်င့္ အၿမတ္ထုတ္ဖို႔
တခါတေလ အားနည္းသူေတြက
အားၾကီးသူေတြကို တြန္းလွန္ဖို႔
တခါတေလလည္း အားၾကီးသူအခ်င္း
အခါတေလလည္း အားနည္းသူခ်င္း
လိုခ်င္တာ မခံခ်င္တာ
ဘုန္းစြမ္းလူစ ၿပခ်င္တာဆိုတဲ့
လူ႔စိတ္ အညံ့စားေတြ လွဳ႕ံေဆာ္ေတာ့
"အေရးေတာ္"ၾကီးေတြ ဆိုၿပီး
အၾကမ္းဖက္ စစ္စည္ စစ္ေမာင္း တီးၾက ရိုက္ၾက
အေမေတြရဲ႕သားေတြကို သတ္ၾက
အေမေတြရဲ႕ သမီးေတြကို မတရားက်င့္ၾက
အေမေတြရဲ႕ အိမ္ေတြ တဲေတြကို မီးရွ ုိ႕ပစ္ၾက။

သမိုင္းဟာ ကမၼေတြနဲ႔ လွဳပ္ရွားေနတာပါ
လွဳပ္ရွားမွ ုတုိင္းဟာ အက်ိဳးဂယက္လိွဳင္း
တံု႔ၿပန္ ဂယက္လွိဳင္းေတြ ရိွပါတယ္။

ကေန႔ ကမၼရဲ႕ လွိဳင္းၿပန္မွ ုကို
ကေန႔ ၿမင္ခ်င္ ၿမင္ရမယ္
ေနာက္ ဆယ္ႏွစ္ၾကာမွ ၿမင္ခ်င္ ၿမင္ရမယ္
ေနာက္ ႏွစ္တရာၾကာမွ ၿမင္ခ်င္ ၿမင္ရမယ္
ေနာက္ ႏွစ္တစ္ေထာင္ၾကာမွလည္း ၿမင္ခ်င္ ၿမင္ရမယ္
ဂယက္လွဳပ္ခ်ိန္ တံု႔ၿပန္ခ်ိန္ဟာ
ကာလ မကန္႔ဘူး
ရာစုႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာရဲ႕ အနာေတြဟာ
ကေန႔ ပိုထ ေပါက္ကြဲခ်င္ ေပါက္ကြဲမွာ
သမိုင္းဟာ ကမၼနဲ႔
တံု႔ၿပန္မွ ုဂယက္လွဳိင္း ေတြရ႕ဲ အဆက္မၿပတ္ၿမစ္
ဘာၿဖစ္ၿဖစ္
ေလာေလာလတ္လတ္ ထၿဖစ္ၾကတာေတြ မဟုတ္။

တံု႔ၿပန္မွ ုေတြ ၿပဳလုပ္မွ ုေတြ
အစဥ္မၿပတ္ စီးဆင္းေန
ကိုယ့္မ်က္လံုးတစ္လံုး ပ်က္ရင္
ဒင့္မ်က္စိတစ္လံုး ပ်က္ေစရမယ္
ကိုယ္သြားတေခ်ာင္း က်ိဳးရင္ ဒင့္သြားတေခ်ာင္း က်ိဳးေစရမယ္ဆိုတဲ့
အၾကမ္းဖက္မွ ုကို အၾကမ္းဖက္မွ ုေတြနဲ႔သာ တံု႔ၿပန္ေနရင္
သမုိင္းဟာ မီးေလာင္လို႔ ဆံုးမွာ မဟုတ္ဘူး။

အၾကမ္းဖက္မွ ုကို အႏုနဲ႔သာ
ေအာင္ေစရာ ဆုိတဲ့ ၿမန္မာစကား
လက္ေတြ႔ ခါးသီးမွ ုေတြက ပြင့္တဲ့ ပန္း
အၾကမ္းဖက္မွ ုကို စာနာ နားလည္မွ ု သည္းခံမွ ု
ေမတၱာတရားေတြနဲ႔ တံု႔ၿပန္ဖို႔ သိတတ္လာတဲ့ေန႔

အဲဒီေန႔ ေကာင္းကင္ၿပာမွာ ခ်ိဳးၿဖဴကေလး ပ်ံ၀ဲလာမွာ
အဲဒီေန႔ ေၿမကမာၻ ေအးခ်မ္းမွာ အေသအခ်ာ
ၾကီးသူက ငယ္သူအေပၚ
ငယ္သူက ၾကီးသူအေပၚ
ၾကီးသူခ်င္း ငယ္သူခ်င္းေတြ ၿပဳမိၾကတဲ့
အၾကမ္းဖက္မွ ုေတြကို
ေမတၱာပုဒ္မ ခ်ၾကပါစို႔။


အံ့ေမာင္။

ခံစားမိသမွ်။

ၾကားၾကားရ သတင္းေတြက စိတ္မေကာင္းစရာေတြပါလားဗ်ာ။

မႏၱေလး ဘူတာနား ေတာင္းရမ္းစားေသာက္တဲ့ ကေလးသူငယ္ေတြကို ဥပေဒထုတ္ၿပန္ ဖမ္းဆီးမယ္တဲ့။

ေထာင္က ထြက္လာတဲ့ ဘုန္းေတာ္ၾကီးမ်ား ၿပန္လည္ သီတင္းသံုး ေနထိုင္မယ့္ ေက်ာင္းကို ခ်ိတ္ၿပန္ပိတ္မလို႔တဲ့။
http://www.thithtoolwin.com/2012/02/blog-post_1766.html

ခရစ္ယာန္ ဘုရားေက်ာင္းကို ၀တ္ၿပဳေနခ်ိန္မွာ ၀င္ၿပီး ပိတ္ခို္င္းအုန္းမတဲ့။

ဥပေဒေတြက လည္း ဟိုအရင္ကတည္းက ရိွခဲ့တာလားမသိပါဘူး။
ခု ငါ့စိတ္နဲ႔မေတြ႔ လို႔ ဥပေဒထုတ္ အားလံုးကို လိုက္နာေစမယ္ ဆိုတဲ့ ေခတ္ေတာ့ မရိွေကာင္းေတာ့ပါဘူးေလ။

ၿမန္မာၿပည္တြင္းမွာေနထိုင္သူ ရဟန္း၊ရွင္လူ၊ၿပည္သူ အားလံုးဟာ ၿမန္မာ အစိုးရရဲ ႔ လက္ေအာက္မွာဘဲေနထိုင္ၾကတာပါ။ ဒါေပမယ့္ ဒီအစိုးရ လက္ေအာက္မွာဘဲ ေန တရားသည္ၿဖစ္ေစ၊မတရား သည္ၿဖစ္ေစ ေခါင္းငံု႔ခံေနမယ္ အထဲမွာေတာ့ ၿမန္ၿပည္က ရဟန္း၊ရွင္လူ ၿပည္သူအမ်ား မပါတာကိုေတာ့ သမိုင္းေၾကာင္း ကို ၿပန္ၾကည့္မယ္ဆို သိေကာင္းပါရဲ ႔။

တကယ္ေတာ့ ဘူတာရံုနား ေတာင္းရမ္းေနတဲ့ ကေလး သူငယ္ေတြကို ဥပေဒထုတ္ ဖမ္းဆီးလိုက္ေတာ့ အဲဒီနားမွာ ေတာင္းရမ္းစားေသာက္တဲ့ ကေလးငယ္ေတြ မရိွေလာက္ေတာ့ဘူးလို႔ ကြ်န္ေတာ္မယံုၾကည္ပါဘူး။
အမွန္တကယ္ဘဲ ေတာင္းရမ္း စားေသာက္တဲ့ လူငယ္ေလးေတြမရိွ ေစခ်င္ဘူးဆိုရင္ေတာ့ ဥပေဒလည္း ထုတ္ေပါ့။ သူတို႔ေလးေတြရဲ႕ လိုအင္ဟာ ဘာလဲဆိုတာ လည္း ေဖာ္ထုတ္သင့္ပါတယ္။
"ဘာေၾကာင့္ေတာင္းရမ္းရပါသလဲ"ဆိုတဲ့ အဓိက အေၾကာင္းအရင္းကို ရွာေဖြေလ့လာၿပီး သူတို႔ေလးေတြရဲ႕ အနာဂတ္ကို ေရရွည္ကူညီ ေပးႏိုင္ရင္ပိုေကာင္းမယ္ မဟုတ္ပါဘူးလား။

ေနာက္ သူတို႔ေလးေတြ ေပၚကို ဘယ္လိုရင္နွီးၿမွဳပ္ႏွံမလဲ။
သူတို႔ေလးေတြရဲ႕ ေၿခေထာက္ေပၚ သူတို႔ေလးေတြ ဘယ္လိုကူညီ ႏိုင္မလဲဆိုတာ တကယ္တတ္သိနားလည္ တဲ့ သူေတြ စဥ္းစားေပးေစခ်င္ပါတယ္။

ကြ်န္ေတာ္တို႔ ႏို္္င္ငံအတြက္ တၿခားရင္းႏွီးၿမွဳပ္ႏွံမွဳေတြ လည္း လိုအပ္သလို လမ္းေဘးေရာက္ေနတဲ့ ကေလးငယ္ေတြ အတြက္ ရင္းႏွီးၿမွဳပ္ႏွံမွဳ လည္း အမွန္တကယ္ လိုအပ္ပါတယ္။
တၿခားရင္းႏွီးၿမွဳပ္နွံမွဳေတြက ေနာက္၁၀ႏွစ္ ဆိုတဲ့ကာလမွာ ေခတ္မီွေတာ့ မွာ မဟုတ္ပါဘူး။
ဒါေပမယ့္ ကေလးသူငယ္ေတြ အေပၚ ရင္းႏီွးၿမွဳပ္ နွံမွဳကေတာ့ ေနာင္၁၀ နွစ္မွာ ေခတ္အမီွ ဆံုး ၿဖစ္ေနလိမ့္မယ္။
ႏိုင္ငံေတာ္ အဆင့္အေနနဲ႕ ကေလးသူငယ္ေလးေတြရဲ႕ ၿပဳၿပင္ေရး ေက်ာင္းေတြ ဘာေတြ လုပ္ၿပီး သူတို႔ ရဲ႕ ဘ၀ ေတာင္းရမ္းေနတဲ့ ဘ၀ က လြတ္ေၿမာက္ေစခ်င္ေတာ့တာပါဘဲ....။

အမွန္ေတာ့ဘယ္ သူမွ ေတာင္းရမ္း စာေသာက္ခ်င္မွာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ေၿဖရွင္းဖို႔ နည္းလမ္း ကို ေနာက္ဆံုး ရွာမေတြ႕ေတာ့တဲ့ အခ်ိ္န္ မွာ သူတို႔ ရဲ႕ ဦးေႏွာက္ေလးနဲ႔ ကာယ တတ္နိင္သမွ် ေၿဖရွင္းတာဘဲ ၿဖစ္ေနမွာပါ။

ေနာက္.. မဂၢင္ေက်ာင္းမွ သံဃာေတာ္မ်ား ေက်ာင္းက ထြက္ခြာလာရတာကို ၿမင္ၿပီး ရင္ထဲ မခ်ိလြန္းလို႔ ပါဗ်ာ။
သက္ေတာ္ေတြ လည္း ၾကီးလွပါၿပီ။လမ္းေတာင္မွ တြဲၿပီးေလ်ာက္ေနရတယ္။ေထာင္က ထြက္လာလာ ၿခင္းေတာ့ ဘုန္းေတာ္ၾကီး မေၿပာပါနဲ႔ သာမန္လူေတာင္ ေနစရာ ခက္ခဲ ရိွႏိုင္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ အဲလို ေထာင္က ထြက္လာတဲ့ လူေတြ၊ဘုန္းေတာ္ၾကီးေတြကို ဘယ္လိုလုပ္ေဆာင္ေပးမလဲ ဆိုတဲ့ အစီစဥ္ေလးရိွရင္ သိပ္ေကာင္းမွာဘဲ။

တဆက္တည္း အေတြးေတြက မဂၢင္ေက်ာင္းမွ သံဃာေတာ္မ်ား ဘယ္မွာမ်ား သြားသီတင္းသံုးမလဲ။
မဂၢင္ေက်ာင္း ကို ခ်ိတ္ပိတ္လုိက္ေတာ့ ႏိုင္ငံေတာ္က မဂၢင္ေက်ာင္းမွာ သီတင္းသံုးတဲ့ ဘုန္းေတာ္ၾကီးေတြ အတြက္ေက်ာင္းတေက်ာင္း စီစဥ္ေပးတယ္လည္း မၾကားမိပါဘူး။ စီစဥ္ေပး ခဲ့ ရင္ေတာ့ အရမ္းေကာင္းမွာဘဲလို႔
ထင္ေနမိတယ္။ ဘုန္းေတာ္ၾကီး ေတြရဲ႕ ဆြမ္း၊ကြမ္း အစေပါ့။


ႏိုင္ငံေတာ္လူၾကီးေတြ တၿခားႏိုင္ငံေတြ သြားၿပီး စီးပြားေရး အကူအညီေတာင္း၊နည္းပညာ အကူအညီေတာင္းလိုက္ၾကနဲ႔ပါ။

ဒီလိုပါဘဲ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံမွာရိွေနတဲ့ လူငယ္ေတြနဲ႔ ေထာင္ထြက္ေတြကို ဘယ္လိုကူညီ လုပ္ေဆာင္ေပးရမယ္ ဆိုတဲ့ လူသား အရင္းအၿမစ္ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရး ေလးလည္း အကူအညီေတာင္းေစခ်င္ပါတယ္။

ဒါမွမဟုတ္ရင္ေတာ့ ဥပေဒထုတ္ၿပန္တုန္း ခဏေပ်ာက္ ၿပီးေတာ့ ငါ့၀မ္းပူစာ မေနသာေတာ့ ၿပန္ေတာင္းရမ္း စားေသာက္လိုက္နဲ႔ ဂ်ာေအး သူအေမရိုက္ ေနအုန္းေတာ့မွာပါဘဲ။

ဒီးဒိုး။