၀ါ ရင့္ရင့္ မီးေရာင္ေအာက္
မင္းထား ခဲ့တဲ့ ဘ၀ အတိုင္း
ၿပိဳကဲြ စ အိပ္မက္အပိုင္းကို
လိုက္ရွာလို႔ေနဆဲ။
၀ါရင့္ ရင့္ေရာင္လမ္းထက္
မင္းေၿပာ ခဲ့တဲ့ ဂတိ အတိုင္း
ၿပိဳကဲြစ ႏွင္းမွဳံ အပိုငး္ကို
ဆုပ္ကိုင္ဖို႔ ၾကိဳးစားဆဲ။
မေမ႔ႏိုင္ဘူး အသ်ွင္
ငါ့ေမတၱာ မခမ္းနိူင္တဲ့
စမ္းေခ်ာင္း တသြင္သြင္စီးပါလို႔
မင္းရိွရာ သို႔ တလြင္......လြင္။
မမွန္းေသးဘူးဆိုရင္ၿဖင့္
ထြက္ခဲ့ေတာ့ ပုန္းေရွာင္ရာ အရပ္ဆီက
ေက်နပ္ေအာင္ တိုးကာ ခ်စ္လို႔
ခက္ခဲ မွဳ ဒီေတာင္ကို လွ
ကိုယ္ ထမ္းလို႔.......ေက်ာ္။
ဒီးဒိုး
၁၃.၀၃.၂၀၁၀
No comments:
Post a Comment