Friday, August 6, 2010

အၾကားအၿမင္ရေသာ ကိုစစ္သား

တေန႔ေသာ ကြတ္ခိုင္ၿမိဳ႔ ရဲ႔ေစ်းေန႔ေပါ့။
ကခ်င္ အဘြားအို တေယာက္ သူရဲ႔ေၿမးေလးေတြ စားဖို႔ “ဗမာလို ေဒသအေခၚ (ေခါပုတ္)” “ကခ်င္လို(ဘာပါ)” ကို ဝယ္ၿပီး ပလိုင္းရဲ႔ ေအာက္ဆံုးမွာ ထည့္ထားတယ္။
ေစ်းကြဲခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ ပလိုင္းကိုလြယ္ၿပီး ရြာဆီကို တေရြ႔ေရြ႔ ေလ်ာက္လာခဲ့တယ္။
ကြတ္ခိုင္ၿမိဳ႔ အထြက္နားေရာက္ေတာ့
ကိုစစ္သားက
“အဘြား အဘြား ခဏေနပါအုန္း တာဝန္အရစစ္ခ်င္လို႔ပါ” ေၿပာလို႔ အဘြားကလည္း ရပ္လိုက္တယ္။
ၿပီးမွ ကိုစစ္သား က
“ဘာပါ လဲ အဘြား” ေမးေတာ့
အဘြားရဲ႔ စိတ္ထဲမွာ
“ဟာ ဒီစစ္သားေတာ့ ငါ့ေၿမးေတြ အတြက္ဝယ္လာ တဲ့ ေခါပုတ္(ဘာပါ) ပါလာတာ ဘယ္လို သိသြားလဲ မသိဘူး” ဆိုၿပီးေတြးေနတယ္။
ၿပီးေတာ့ ကိုစစ္သား က ထပ္ေမးတယ္။
“အဘြား ဘာပါလဲ အဘြား”
“အဘြားကလည္း ဒုကၡဘဲ ေခါပုတ္ ကိုေတာ့ ေတာင္းေနၿပီ”လိုေတြးရင္း ကိုစစ္သားကို ေခါပုတ္ တစ္ခု ထုတ္ေပးလိုက္တယ္။
ကိုစစ္သား ကလဲ ေခါပုတ္တစ္ခု ရေတာ့ ေပ်ာ္သြားၿပီး ေတာ့
“ေကာင္းတယ္ ေကာင္းတယ္” လို႔ ေၿပာေရာ
အဘြားမ်က္ႏွာက ပ်က္သြားပါေလ ေရာ...စိတ္ထဲမွာ လဲ
“ငါ ေခါပုတ္လဲ ေပးရေသးတယ္..ဟိုဘက္ ေတာင္ေပၚကို လုပ္အားေပးခိုင္းၿပန္ၿပီ” လို႔ၿငီးညူေနရွာေတာ့တယ္။

ဘာသာ ၿပန္ခ်က္....
ဘာပါ(ကခ်င္လို)=ေခါပုတ္(ဗမာလို) ေကာက္ညွင္းကို ေပါင္းၿပီးေထာင္းထားေသာမုန္႔ ကင္စား၊ေက်ာ္စားရ်္ရသည္။ေတာင္ေပၚေဒသမွာေတာ့ နာမည္ၾကီးမုန္႔ၿဖစ္ပါသည္။
(ေကာင္တဲ့(ကခ်င္လို)=(ေတာင္ကို (ဗမာလို)။

ဒီဇတ္လမ္းေလးက လည္း ကြတ္ခိုင္ၿမိဳရဲ႔ ဇတ္လမ္းတပုဒ္ေပါ့ဗ်ာ။

ဒီးဒိုး။
၁၃၊၀၇၊၂၀၁၀။

No comments:

Post a Comment