ရာဇ၀င္မွာ လန္ဘရားေဒါ ခံတပ္
ခုခံအား ေကာင္းေကာင္းနဲ႔
က်ဴးေက်ာ္သူ ကိုတြန္းလွန္ခဲ့ဖူးတယ္။
သူ႔ရဲ႕ဂုဏ္ေရာင္
ပုိထြန္းေၿပာင္ဖို႔
သမိုင္းရဲ႕ ေၿခရာတခ်ိဳ႕
ဒီေန႔ထိရိွေနေသးတယ္။
အဲဒီ ရာဇ၀င္တြင္တဲ့
လန္ဘရာေဒါ ခံတပ္ေတာင္ေပၚမွာ
၂၁ရာစုရဲ႕ အခ်စ္ သမုိင္းတခု
ရာဇ၀င္ မတြင္ေလာက္ေပမယ့္
သက္ဆုိင္သူ ေတာ့ သိေနလိမ့္မယ္။
တၿပည္တရြာ က အခ်စ္နဲ႔
ဘ၀ေတြ ၿခားေနေပမယ့္
ၿမင္ၿမင္ခ်င္း ခ်စ္ခဲ့ၾကတာ
ဘ၀ေတြ ကိုပါေမ့လို႔ေပါ့။
အခ်ိန္တန္လို႔ ဘ၀မွန္ေတြကုိ သိေတာ့
ၿဖတ္မရတဲ့ သံေယာဇဥ္ ၾကိဳးရစ္ေႏွာင္ခဲ့ၿပီ
ဘ၀ေတြ ကို ဂရု မစိုက္ဘဲ တူေနဖို႔က်ေတာ့
နင္ကလည္း ကုန္းေပၚ တက္လို႔ မၿဖစ္
ငါကလည္း ေရထဲ ဆင္းလို႔ မရနဲ႔
ခ်စ္သူရယ္။
ကံဇတ္ဆရာရဲ႕ အလုိက်
ဆံုးၿဖတ္ခဲ့က်ေပမယ့္
တရက္မေတြ႕ ရင္ မေနတတ္ေအာင္
ေနထိုင္လာရင္းက
အခ်ိန္ရဲ႕ ရစ္ေနွာင္ၿခင္းေအာက္
တို႔ႏွစ္ေယာက္ ပိုခိုင္မာ ခဲ့တယ္။
လန္ဘရာေဒါ ကမ္းေၿခမွာ
ေၿခရာၿခင္းထပ္ ေလ်ာက္လွမ္းၾကရင္း
မင္းေနတဲ့ ကမာၻၾကီးအေၾကာင္း
ေၿပာၿပခဲ့ဖူးတယ္။
ရင္ခြင္မွာ တင္းက်ပ္စြာ
ေႏြးေထြးထားရင္းက
အသက္ ရူရပ္တန္႔မလို ၿဖစ္တဲ့ အခါ
မင္းေနရပ္ဆီ ၿပန္သြားတုိင္း
ငါေလ ၿပန္လာပါ့မလား
ေတြးသံသယေတြနဲ႔
ငိုေၾကြးေနခဲ့ဖူးတယ္။
လန္ဘရာေဒါ ေတာင္ေပၚ ကေန
ဟိုးအေ၀း ပင္လယ္ဆီကို
ေန၀င္ခ်ိန္အလွ လွမ္းေမ်ွာ္ၾကည့္ခဲ့ေပမယ့္
တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ အနာဂတ္ကို
မၿမင္ခဲ့ၾက ဘူးေအာင္
အေပ်ာ္ေတြ ဖံုးလြမ္းခဲ့ တဲ့
ညေနဆည္းဆာ လည္းရိွခဲ့ဖူးတယ္။
ဒီးဒိုး။၁၁၊၀၉၊၂၀၁၂။ ည ၁၁ ၃၇
No comments:
Post a Comment