ငါ
၀စြာ စားလို႔ ပိုတာသြန္ပစ္ခဲ့တယ္
ငါ့ နီးနားမွာ စားစရာမဲ့
သြန္ပစ္စားစရာ ရွာေဖြစားေသာက္
ကေလးငယ္ေပါင္းမ်ားစြာ
ငါဟာ သဒၵါတရားနဲ သူမ်ားလား.............
ငါ
အေမ့ေမတၱာ ပိုကာေနလို႔ အေမ့ေပၚဆိုးခဲ့တယ္
ငါ့နီးနားမွာ ငတ္မြတ္ေမတၱာ
ေမ်ွာ္လင့္ေတာင္းတ ဘယ္မွာမိဘ
ကေလးငယ္ေပါင္းမ်ားစြာ
ငါဟာ ကိုယ္ခ်င္းမစာတတ္သူမ်ားလား...
ငါ
မ်ားစြာ၀တ္စား ထုပ္ပိုးသိမ္းဆည္း ခဲ့တယ္
ငါ့နီးနားမွာ အရွက္လံုေအာင္
၀တ္စရာမဲ့ နိထၱိအ၀တ္
ကေလးငယ္ေပါင္းမ်ားစြာ
ငါဟာ အတၱၾကီး သူမ်ားလား
ငါ
ရွာေဖြဥစၥာ မဆံုးရံုးေအာင္ စုေဆာင္းထားခဲ့တယ္
ငါ့နီးနားမွာ အားကိုးရာ မရိွ
ခိုကိုးရာမဲ့ ဥစၥာနထၱိ
သက္ၾကီးအုိေပါင္းမ်ားစြာ
ငါဟာ ေလာဘေဇာတတ္ေန သူမ်ားလား.
ဟိုမွာ အမိုက္ပံုထဲ စားစရာ ရွာေဖြေနတဲ့ ကေလးေတြ
ဒီမွာ ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္မဲ့ေနတဲ့ မုဆိုးမေတြ
ဟိုမွာ အရွက္လံုဖို႔ ဘ၀ ရင္းရတဲ့ ကေလးေတြ
ဒီမွာ ခိုကိုးရာမဲ့ အထီးက်န္ တဲ့ အုိၾကီးအိုမ ေတြ
နာဂစ္မုန္တိုင္း
တရုတ္ငလ်င္
ေဟတီငလ်င္
ခ်ီလီ ငလ်င္
အင္း...........ငါလို လူေၾကာင့္ၿဖစ္မယ္...
ဒီးဒိုး..
္၀၁.၀၃.၂၀၁၀
No comments:
Post a Comment