Friday, September 24, 2010
Sunday, September 12, 2010
မဟုတ္ေသးပါဘူး။
ဆန္းေတာ့မဆန္းဘူး
ဒါေပမယ့္
ၾကားၾကားရတိုင္း အံ့ၾသလို႔ မဆံုးဘူး။
စဥ္းစဥ္းစားတုိင္း
စိမ္းစိမ္းစိုတဲ့ တိုင္းၿပည္
နီနီရဲ ခ်ယ္သခဲ့ၿပီ။
ဟိုလမ္းမထက္
ဒီၿမစ္ကမ္းေတြနဲ႔
ေခ်ာင္းလက္တက္ပါ
ဘုရားေစတီ
လက္၀ါးကားတုိင္
ၿပိဳၿပိဳလဲၿပီ။
ဆန္းေတာ့မဆန္းဘူး
ဒါေပမယ့္
ၾကားၾကားရတိုင္း အံ့ၾသလို႔ မဆံုးဘူး။
မဟုတ္ေသးပါဘူး။
ဒီးဒိုး။
၁၂၊၀၉၊၂၀၁၀။
ဒါေပမယ့္
ၾကားၾကားရတိုင္း အံ့ၾသလို႔ မဆံုးဘူး။
စဥ္းစဥ္းစားတုိင္း
စိမ္းစိမ္းစိုတဲ့ တိုင္းၿပည္
နီနီရဲ ခ်ယ္သခဲ့ၿပီ။
ဟိုလမ္းမထက္
ဒီၿမစ္ကမ္းေတြနဲ႔
ေခ်ာင္းလက္တက္ပါ
ဘုရားေစတီ
လက္၀ါးကားတုိင္
ၿပိဳၿပိဳလဲၿပီ။
ဆန္းေတာ့မဆန္းဘူး
ဒါေပမယ့္
ၾကားၾကားရတိုင္း အံ့ၾသလို႔ မဆံုးဘူး။
မဟုတ္ေသးပါဘူး။
ဒီးဒိုး။
၁၂၊၀၉၊၂၀၁၀။
Friday, September 3, 2010
လြန္။
လြန္....
သူ....မနက္ ၅း၃၀ ဆိုတာနဲ႔ အိပ္ရာက ထဖို႔ ႏိုးေနက်။
“ထ...ထ”
မ်က္စိကို ဖြင့္ၾကည့္လိုက္တယ္။
ၿပတင္းေပါက္က အလင္းေရာင္ အခန္းထဲကို ေကာင္းေကာင္း မဝင္လာေသးဘူး။
မထေသးဘူး။ မထေသးေပမယ့္ အိပ္ေပ်ာ္ေနတာ ေတာ့မဟုတ္ေတာ့ဘူး။
သူက ထပ္သတိေပးတယ္။
“ထ..ထ မနက္စာ ထစားေလ...ကင္းတင္းက ၆ နာရီ ပိတ္ေတာ့မွာ”
ေခါင္းမေထာင္ဘဲ မ်က္လံုးေလးဘဲ ဖြင့္ၿပီး နာရီကို လွမ္းၾကည့္လိုက္တယ္ ၅း၄၅။
မစားေတာ့ပါဘူးကြာ။ ဆက္အိပ္ အုန္းမယ္။
ဘယ္ဖက္ကို ေစာင္းၿပီးအိပ္တယ္။
သူက
“ဘယ္ဖက္ကို ေစာင္းၿပီး သိပ္မအိပ္နဲ႔”
“ဘယ္ဖက္ကို ေစာင္းၿပီး အိပ္ရင္ ႏွလံုးကို ဖိၿပီးအိပ္သလို ၿဖစ္ၿပီး ႏွလံုးက ပိုအလုပ္လုပ္ရတယ္”
ဒါနဲ႔ဘဲ ညာဖက္ေစာင္းၿပီးဆက္အိပ္တယ္။
ေမွးခနဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္ ဆိုရင္ဘဲ....။
သူက
“ထေတာ့ေလ မနက္ေစာေစာ သတင္းနားေထာင္တာ ေကာင္းတယ္”
“အင္း”
ညာဖက္ေစာင္းၿပီး အိပ္ေနရင္းက ေမွာက္ရက္ေၿပာင္းလိုက္ၿပီး ဆက္အိပ္တယ္။
သူ က “ထ....ထ”
မ်က္လံုး တဖက္ကို ဖြင့္ၿပီး နာရီကို လွမ္းၾကည့္တယ္။ ၆း၃၀။
ဘာလုပ္စရာမွ မရွိတာ ဆက္အိပ္တာဘဲ ေကာင္းပါတယ္။
သူက
“ထပါကြာ ေရမိုးခ်ိဳးၿပီး ဘုရား ရွိခိုးအုန္းေလ”
“ဘုရား ရွိမခိုးတာ ၾကာၿပီ မဟုတ္လား”
ဘုရားရွိခိုး ဆိုလို႔ ငါ့ပုတီးေလး ဘယ္နားထားမိလိမ့္ပါ လိမ့္။
တေန႔ ကေတာ့ ငါဆြဲထားတာပါ။
ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွာ က်န္ခဲ့ၿပန္ၿပီနဲ႕ တူတယ္။
ေပ်ာက္သြားရင္ေတာ့ ဒုကၡဘဲ။
အိပ္ေနရင္းက ၿဖတ္ခနဲ မ်က္လံုးဖြင့္ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ စိတ္ပုတီး က ေခါင္းအုန္းေဘး က စာအုပ္ေပၚမွာ ေခြေခြေလး။
ေတာ္ပါေသးရဲ႕
မ်က္လံုးပိတ္ၿပီး ဆက္အိပ္တယ္။ ခဏ ၾကာေတာ့
သူက “ထ ဖို႔ ခ်ိန္တန္ၿပီ”
နာရီက နံနက္ ၇းဝ၀ တိတိ။
ဟာ ၁၅ မိနစ္ေလာက္ မိန္းလိုက္အုန္းမယ္။
အလုပ္ က ၈နာရီမွေလ။
အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္။ ၿဖတ္ခနဲ ႏိုးလာတယ္။ တခါတည္း ထလိုက္တယ္။
သူက“ေရေသာက္အုန္းေလ” ဆက္ၿပီး
“မနက္ထထၿခင္း ေသာက္တဲ့ ေရက တေနကုန္ ကိုယ္ထဲမွာ ရွိမယ့္ေရဘဲ က်န္းမာေရးနဲ႔ ညီညြတ္တယ္”
ေရဗူး ကို လွမ္းယူလိုက္ၿပီး ႏွစ္က်ိဳက္ သံုးက်ိဳက္ေလာက္ ဆင့္ေသာက္လိုက္တယ္။
ဗိုက္ထဲ ကို ေအးၿပီး ဝင္သြားလိုက္တာ ေရ ဘယ္နားေရာက္ၿပီဆိုတာေတာင္ သိေလာက္ရဲ႕။
ၿပီးတာ နဲ႔ ဆပ္ၿပာခြက္ေတြ ထည့္ထားတဲ့ ၿခင္းကို ေကာက္ကိုင္ လိုက္တာနဲ႔..............
သူက“ေရခ်ိဳးမွာလား အခ်ိန္မမွီေတာ့ဘူး”
နာရီ ကို လွမ္းၾကည့္တယ္ အင္း....
အိမ္သာကို အရင္ေၿပးမွပါ။ၿပီးမွ မ်က္ႏွာသစ္၊သြားတိုက္၊ေၿခလက္ ေဆး။
မ်က္ႏွာသစ္ဖို႔ မွန္ေရွ႕မွာ ရပ္ေတာ့ ဟိုအရင္ ေနာက္ေက်ာကေန လာလာၿပီး ဖက္တတ္တဲ့ ေကာင္မေလးကို သတိရတယ္။
သူက.....
“ရည္စားရွိေနၿပီ ၿဖစ္တဲ့သူကို ဘာလို႔ သတိရတာလဲ..ေမ့လိုက္ေတာ့ေလ”
ဟုတ္သားဘဲ ရည္းစားရွိတဲ့ မိန္းမတေယာက္ကို စြဲလမ္းေနရေလာက္ေအာင္ ငါ့ရဲ႔ ကိုယ္ရည္ကိုယ္ေသြးေတြ နိမ့္က်ေနၿပီလား။
သူက“ေရေတြဖြင့္မထားနဲ႔ေလ..ေခြ်တာမွေပါ့၊ ေရကို ေခြ်တာတတ္တဲ့သူမွ ေငြကို ေခြ်တာတတ္တာ”
ေရကို ပိတ္လိုက္ၿပီး သြားတိုက္ဖို႔ လုပ္ေတာ့...အင္း ငါ့ သြားေတြ ဝါ ေနပါေပါ့လား။
သူက “မင္းကိုမင္း ဂရုမစိုက္တာ ၂ႏွစ္ရွိေတာ့မယ္ေလ”
သြားေတြကို ဂရုစိုက္အုန္းမွပါ။
သူက “ၿမန္ၿမန္ အခ်ိန္မရွိေတာ့ဘူး”
ေရခ်ိုဳးခန္းက ထြက္ အခန္းထဲ ဝင္ေတာ့ နာရီက ၇း၂၀။
ေခါင္းလိမ္းဆီဗူး လွမ္းယူဖို႔ လုပ္တုန္း ေနပါအုန္း သတင္းဖြင့္အုန္းမွ။
ရီမြတ္ ကို ယူၿပီး ဘီဘီစီ သတင္းကို ဖြင့္တယ္။
ၿပီးမွ
ေခါင္းကို ဆီလိမ္းရင္းက တခ်က္တခ်က္ သတင္း လွမ္းၾကည့္တယ္။
အက်ၤီဝတ္၊ ဘြိဳင္လာစြတ္ဝတ္၊ဖိနပ္စီးဖို႔ လုပ္ေနတုန္း ေၿခအိတ္ေတြေလ်ာ္ဖို႔ သတိရတယ္။
အခန္းထဲကထြက္ဖို႔ လုပ္ေတာ့
သူက “တီဗြီ ပိတ္အုန္းေလ၊ေသာ့ေတြပါၿပီလား”
ဟာ ဟုတ္သားဘဲ ေသာ့က်န္ေသးတယ္။
ရံုးထဲေရာက္ေတာ့ နာရီ က ၇း၅၀။ အမ ကို သတိရတယ္။ ဒီအခ်ိန္ဆို ထမင္းစားခ်ိန္ဘဲ။
ဖုန္းဆက္ရင္ ေကာင္းမလား။
မဆက္ေတာ့ပါဘူးေလ...။အလုပ္ထဲမွာရွိေနရင္ အေႏွာက္အယွက္ ေပးသလိုၿဖစ္ေနအုန္းမယ္။
ေလေအးစက္ေတြ လိုက္စစ္လို႔ၿပီးေတာ့ ၉နာရီ။ ဗိုက္ဆာ လာသလိုဘဲ။
သူက “မနက္စာ မစားတဲ့သူက ဝဖို႔ ပိုၿပီးအခြင့္အေရး ရွိတယ္”
အင္း..ငါ ဗိုက္ေတာင္ထြက္လာၿပီ၊အားကစားလုပ္အုန္းမွ ပါဘဲ။
ဗိုက္က ပိုဆာလာတယ္...မနက္က ဘာမွမစားရေသးဘူးေလ။
သူက
“မနက္ ၈ နာရီ ကေန ၁၀ နာရီ အခ်ိန္ဟာ အူက အစာစုပ္ယူမႈ အေကာင္းဆံုး အခ်ိန္ဘဲ”
ကင္းတင္း ဖက္ကို သြားတယ္။
အဲဒီ က ေကာင္ေလးကို ညီေလး ဆိုၿပီး ဗိုက္ကို ပြတ္ၿပေတာ့ ေကာင္းေလး က ေခါင္းညိတ္တယ္။
ဆာေနေပမယ့္ မစားခ်င္တဲ့ အစာကို အတင္းမ်ိဳသိပ္ ၿပီး ဝမ္းမီးကို ၿငိမ္းခဲ့တယ္။
မစားခ်င္ေပမယ့္ အစာကို စားခဲ့ရတာ ဆိုေတာ့ ဖြယ္ဖြယ္ရာရာ ေတြ ခ်က္ေကြ်းတတ္တဲ့ အေမ့ကို သတိရတယ္။
ေအးေလ..အခု ငါေနတဲ့ ေနရာက အေမ့အိမ္မွ မဟုတ္တာ။
အေမေနေကာင္းရဲ႔လား။
ရံုးေရာက္ေနေလာက္ပါၿပီေလ။
သူက
“အလုပ္ခ်ိန္မွာ အလုပ္ကို ဂရုစိုက္သင့္တယ္”
အင္း...ေလစုပ္စက္ေတြ သြားစစ္အုန္းမွပါေလ ဆိုၿပီးထြက္လာခဲ့တယ္။
စက္ရံုေလွကားေပၚ တက္ေနရင္းက...ဟိုအရင္ ေလွကားတက္ဆင္း ကို သတိထားဖို႔ တဖြဖြမွာဖူးတဲ့ သူမကို သတိရတယ္။အမွန္ေတာ့ သူမ က ေဗဒင္ သြားၾကည့္ ၿပီး ေလွကားတက္ ဆင္းမွာ အႏာၱရယ္ရွိတယ္လို႔ ေဗဒင္ဆရာ ကမွာလိုက္လို႔ သတိလွမ္းေပးတာ ဆိုဘဲ။
ေဗဒင္ ကိုေတာ့ မယံုၾကည္ေပမယ့္။ ဘာဘဲ လုပ္လုပ္ ဂရုစိုက္မွပါေလ။
ဘာလိုလိုနဲ႔ ေန႔လည္ ထမင္းစားခ်ိန္ေတာင္ ေရာက္လာၿပီ။
ပူလြန္၊စပ္လြန္းတဲ့ အိႏၵိယ အစားစာ ကို စားရအုန္းမယ္။
ေရာက္စတုန္း ကေတာ့ စားေကာင္းသလိုဆိုေပမယ့္ ေနစဥ္ရက္ဆက္ စားလာရေတာ့ မစားခ်င္ေတာ့ဘူး။
ၿမန္မာၿပည္ ၿပန္ေရာက္မွ ကိုယ္တိုင္ခ်က္စားပစ္အုန္းမယ္ ဆိုၿပီး စိတ္ထဲမွာ ေတးထားလိုက္တယ္။
ထမင္းစားၿပီးေတာ့ ခုတင္ေပၚ ထိုင္ေနရင္း လဲခ်င္လာတယ္။
သူက..“ထမင္း စားၿပီးၿပီးၿခင္း မအိပ္နဲ႔ မေကာင္းဘူး”
လဲမလိုလုပ္ရင္း က ၿပန္ထိုင္လိုက္တယ္။ ေနာက္ ေတာ့.......ခုတင္ေပၚမွာဘဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္။
ႏိုးလာေတာ့ အလုပ္ထဲဝင္ဖို႔ အခ်ိန္တန္ၿပီ မြန္းလြဲ ၁နာရီေလ။
အခန္းထဲက ထြက္လာေတာ့ အေမ့ကို သတိရတယ္။ ခုဆို ၿမန္မာၿပည္မွာ ေလးနာရီခြဲ အေမ ရံုးဆင္းေတာ့မယ္။
စကၤာပူမွာ ညေန ၆နာရီ။............................................................။
စကၤာပူမွာ ည ၈နာရီ။............................................................။
စကၤာပူမွာ ည ၁၀နာရီ။ ဒီမွာေတာ့ ညေန ၅နာရီ အလုပ္ဆင္းၿပီ။
အခန္းထဲ ၿပန္ေရာက္ေတာ့ သတင္းၾကည့္မလို႔ ၿပင္တုန္း.............
သူက “ညေန ၅နာရီ ကေန ၆နာရီခြဲ က ဝါသနာပါရာ လုပ္ရမယ့္ အခ်ိန္ေလ”
အင္း......စာအုပ္ကို ေကာက္ဖြင့္တယ္။ၿပန္ပိတ္လိုက္တယ္။
ကြန္ၿပဴတာကို ဖြင့္လိုက္တယ္။ စာေလးေရးအုန္းမွ ပါ လို႔ စိတ္ထဲက ေတြးေနေပမယ့္ လက္က ဂ်င္နရယ္ ဂိမ္းကို ဖြင့္ေနၿပီ။
သူက“ဂိမ္းက ေသာၾကာေန႔ ေဆာ့ရမွာေလ”
မရေတာ့ဘူး။ လက္က ဂ်င္နရယ္ ဂိမ္းကို စေနၿပီ။
သူက“ရွံးရွံး ႏိုင္ႏိုင္ တစ္ပြဲ ဘဲေနာ္”
ေတာ္ေတာ္ ေလး ေဆာ့ယူလိုက္ရတယ္။၄၅ မိနစ္ေလာက္ၾကာမယ္။
ၿပီးေတာ့ ေရးထားတဲ့ စာေလးေတြ လိုက္စစ္တယ္။
အားပါးပါး....အမွားေတြ တပံုၾကီးပါလား။ၿမန္မာစာ ကို ေသခ်ာေလ့လာအုန္းမွပါေလ။
မသိေသးတဲ့ စာေတြ စာအုပ္မွာ မွတ္တယ္။ေနာက္ အင္တာနက္သံုးရင္ ေမးလ္ ပို႔ၿပီးေမးရအုန္းမယ္။
ကိစၥမရွိဘူး။မသိေသးေပမယ့္ အင္တာနက္မွာ တင္ၿပီး ေမးလိုက္ရင္ ၿပန္ေၿဖေပးၾကမွာ။
ကူညီေပးမယ္သူေတြ အမ်ားၾကီးရွိတယ္။အေရးၾကီးတာ ေမးၿဖစ္ဖို႔ဘဲ။
ညေန ၆း၂၀...ေဘာလံုး ကန္ဖို႔ လာေခၚေနၾကၿပီ။ ေဘာလံုးကန္ၿပီေတာ့ ည ၈နာရီထိုးေနၿပီ။
ေရခ်ိဳးမွာလား...။ထမင္းစားမွာလား။ ဒိြဟၿဖစ္ေနတယ္။ ကင္တင္းကလည္ ၈နာရီ ခြဲပိတ္ေတာ့မွာ။
ခဏနားလိုက္တယ္။ေခြ်းတိတ္ေတာ့မွ ထမင္းသြားစားလိုက္တယ္။ ထမင္းစားၿပီးေတာ့ ေရခ်ိဳးဖို႔ ၿပင္ေတာ့..........
သူက “ထမင္းစားၿပီးၿပီးၿခင္း ေရမခ်ိဳးရဘူး နဲ႔ေလ မေကာင္းဘူး”
“ထမင္းစားၿပီးေရခ်ိဳးရင္ အစာေၾကလြယ္ၿပီ ည က်ရင္ၿပန္ဆာလိမ့္မယ္”.....ဒါနဲ႔ဘဲ
တီဗြီဖြင့္ၿပီး ၾကည့္ေနလိုက္တယ္။ သတိရေတာ့ ၁၀နာရီခြဲ။ ေရခ်ိဳးအုန္းမွပါေလ။
မခ်ိဳးခ်င္ဘူး။အိပ္ေတာ့မယ္။ ကပ္စီး ကပ္စီးေတာ့ၿဖစ္ေနတယ္။ ေရခ်ိဳးမွပါ...အိမ္မက္ဆိုးေတြ မက္လိမ့္မယ္...ဒါနဲ႔ဘဲ ေရခ်ိဳးခန္း ေၿပးဝင္ၿပီးေရခ်ိဳးလိုက္တယ္။
ေရကို ဂမန္းဂတန္း ခ်ိဳးလိုက္တာဘဲ။ေရခ်ိုဳးေနရင္း သတိရေနေသးတယ္။
အခန္းထဲဝင္ေတာ့ ၁၁နာရီ။ တီဗြီကေတာ့ ဖြင့္ထားတယ္။
ေခါင္းကို ေၿခာက္ေအာင္ သုတ္ရင္း တီဗြီ ၾကည့္ေနတယ္။
အိပ္ရာပၚ လဲခ်လိုက္တယ္။ ဒီေန႔ လုပ္ခဲ့တာေတြ ၿပန္စဥ္းစားၾကည့္တယ္။
အိပ္ခါနည္း တေန႔လုပ္တာေတြ ၿပန္စဥ္းစားၿခင္းအားၿဖင့္ မွတ္ညဏ္ေကာင္းတတ္တယ္လို႔ ၾကားဖူးတယ္။
စဥ္းစားေနရင္း က ကိုယ့္ကို ဂတိေပးၿပီး မတည္တဲ့ သေ႒းဆီေရာက္သြားတယ္။
ေပးမယ္ေၿပာၿပီး ေၿဗာင္ဘဲ မေပးဘူးေၿပာတယ္။
သူအဆင့္အတန္းနဲ႔ မတန္မရာ။
ဘယ္လို တုန္႔ၿပန္ရင္ေကာင္းမလဲ။
ဟိုလို လုပ္ရင္ေကာင္းမယ္။
ဒီလို လုပ္ရင္ေကာင္းမယ္။စသည္ၿဖင့္ ေရာက္တတ္ရာရာ စဥ္းစားရင္း ရင္ေတာင္ပူလာတယ္။
ရုတ္တရက္ဆိုသလိုဘဲ ...
သူက
“မင္းသာ သူ႔အေၾကာင္းစဥ္းစား ၿပီး ပူေလာင္ေန သူကေတာ့ ဟိုမွာ စားေကာင္းေသာက္ဖြယ္ေတြ စားၿပီး အိမ္မက္ေတာင္ မက္ေနေလာက္ၿပီ။ အခ်ိန္ကို လဲၾကည့္အုန္း”
ရုတ္တရက္ ေၾကာင္သြားတယ္။ ဟုတ္တယ္ မစဥ္းစားဘူး အခု ငါ ေကာင္းေကာင္း အိပ္ေတာ့မယ္။
အတိတ္ေတြကို သင္ခန္းစာယူၿပီး ေနာက္တခါ မၿဖစ္ေအာင္ေနေတာ့မယ္။ ငါအခု အိပ္ေတာ့မယ္။
သူက
“အိပ္မယ္ဆို ဘုရားရွိခိုးအုန္းေလ”
အင္း အိပ္ခ်င္ၿပီ မနက္က်မွ ရွိခိုးေတာ့မယ္။
သူက
“မနက္ထက္ ေသၿခင္းက ပိုနီးတယ္ေနာ္”
ေသမွာ မေၾကာက္ေပမယ့္ ထၿပီး ဘုရားရွိခိုးတယ္။
ေနာက္ ငါေလ...အိပ္ေပ်ာ္ သြားတယ္။ ေနာက္တေန႔ ရဲ႕ အစ ၿပန္လည္ၿဖစ္တည္ ခဲ့ၿပန္ေပါ့။
ဒီးဒိုး။
၂၄၊ဝ၇၊၂၀၁၀။
သူ....မနက္ ၅း၃၀ ဆိုတာနဲ႔ အိပ္ရာက ထဖို႔ ႏိုးေနက်။
“ထ...ထ”
မ်က္စိကို ဖြင့္ၾကည့္လိုက္တယ္။
ၿပတင္းေပါက္က အလင္းေရာင္ အခန္းထဲကို ေကာင္းေကာင္း မဝင္လာေသးဘူး။
မထေသးဘူး။ မထေသးေပမယ့္ အိပ္ေပ်ာ္ေနတာ ေတာ့မဟုတ္ေတာ့ဘူး။
သူက ထပ္သတိေပးတယ္။
“ထ..ထ မနက္စာ ထစားေလ...ကင္းတင္းက ၆ နာရီ ပိတ္ေတာ့မွာ”
ေခါင္းမေထာင္ဘဲ မ်က္လံုးေလးဘဲ ဖြင့္ၿပီး နာရီကို လွမ္းၾကည့္လိုက္တယ္ ၅း၄၅။
မစားေတာ့ပါဘူးကြာ။ ဆက္အိပ္ အုန္းမယ္။
ဘယ္ဖက္ကို ေစာင္းၿပီးအိပ္တယ္။
သူက
“ဘယ္ဖက္ကို ေစာင္းၿပီး သိပ္မအိပ္နဲ႔”
“ဘယ္ဖက္ကို ေစာင္းၿပီး အိပ္ရင္ ႏွလံုးကို ဖိၿပီးအိပ္သလို ၿဖစ္ၿပီး ႏွလံုးက ပိုအလုပ္လုပ္ရတယ္”
ဒါနဲ႔ဘဲ ညာဖက္ေစာင္းၿပီးဆက္အိပ္တယ္။
ေမွးခနဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္ ဆိုရင္ဘဲ....။
သူက
“ထေတာ့ေလ မနက္ေစာေစာ သတင္းနားေထာင္တာ ေကာင္းတယ္”
“အင္း”
ညာဖက္ေစာင္းၿပီး အိပ္ေနရင္းက ေမွာက္ရက္ေၿပာင္းလိုက္ၿပီး ဆက္အိပ္တယ္။
သူ က “ထ....ထ”
မ်က္လံုး တဖက္ကို ဖြင့္ၿပီး နာရီကို လွမ္းၾကည့္တယ္။ ၆း၃၀။
ဘာလုပ္စရာမွ မရွိတာ ဆက္အိပ္တာဘဲ ေကာင္းပါတယ္။
သူက
“ထပါကြာ ေရမိုးခ်ိဳးၿပီး ဘုရား ရွိခိုးအုန္းေလ”
“ဘုရား ရွိမခိုးတာ ၾကာၿပီ မဟုတ္လား”
ဘုရားရွိခိုး ဆိုလို႔ ငါ့ပုတီးေလး ဘယ္နားထားမိလိမ့္ပါ လိမ့္။
တေန႔ ကေတာ့ ငါဆြဲထားတာပါ။
ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွာ က်န္ခဲ့ၿပန္ၿပီနဲ႕ တူတယ္။
ေပ်ာက္သြားရင္ေတာ့ ဒုကၡဘဲ။
အိပ္ေနရင္းက ၿဖတ္ခနဲ မ်က္လံုးဖြင့္ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ စိတ္ပုတီး က ေခါင္းအုန္းေဘး က စာအုပ္ေပၚမွာ ေခြေခြေလး။
ေတာ္ပါေသးရဲ႕
မ်က္လံုးပိတ္ၿပီး ဆက္အိပ္တယ္။ ခဏ ၾကာေတာ့
သူက “ထ ဖို႔ ခ်ိန္တန္ၿပီ”
နာရီက နံနက္ ၇းဝ၀ တိတိ။
ဟာ ၁၅ မိနစ္ေလာက္ မိန္းလိုက္အုန္းမယ္။
အလုပ္ က ၈နာရီမွေလ။
အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္။ ၿဖတ္ခနဲ ႏိုးလာတယ္။ တခါတည္း ထလိုက္တယ္။
သူက“ေရေသာက္အုန္းေလ” ဆက္ၿပီး
“မနက္ထထၿခင္း ေသာက္တဲ့ ေရက တေနကုန္ ကိုယ္ထဲမွာ ရွိမယ့္ေရဘဲ က်န္းမာေရးနဲ႔ ညီညြတ္တယ္”
ေရဗူး ကို လွမ္းယူလိုက္ၿပီး ႏွစ္က်ိဳက္ သံုးက်ိဳက္ေလာက္ ဆင့္ေသာက္လိုက္တယ္။
ဗိုက္ထဲ ကို ေအးၿပီး ဝင္သြားလိုက္တာ ေရ ဘယ္နားေရာက္ၿပီဆိုတာေတာင္ သိေလာက္ရဲ႕။
ၿပီးတာ နဲ႔ ဆပ္ၿပာခြက္ေတြ ထည့္ထားတဲ့ ၿခင္းကို ေကာက္ကိုင္ လိုက္တာနဲ႔..............
သူက“ေရခ်ိဳးမွာလား အခ်ိန္မမွီေတာ့ဘူး”
နာရီ ကို လွမ္းၾကည့္တယ္ အင္း....
အိမ္သာကို အရင္ေၿပးမွပါ။ၿပီးမွ မ်က္ႏွာသစ္၊သြားတိုက္၊ေၿခလက္ ေဆး။
မ်က္ႏွာသစ္ဖို႔ မွန္ေရွ႕မွာ ရပ္ေတာ့ ဟိုအရင္ ေနာက္ေက်ာကေန လာလာၿပီး ဖက္တတ္တဲ့ ေကာင္မေလးကို သတိရတယ္။
သူက.....
“ရည္စားရွိေနၿပီ ၿဖစ္တဲ့သူကို ဘာလို႔ သတိရတာလဲ..ေမ့လိုက္ေတာ့ေလ”
ဟုတ္သားဘဲ ရည္းစားရွိတဲ့ မိန္းမတေယာက္ကို စြဲလမ္းေနရေလာက္ေအာင္ ငါ့ရဲ႔ ကိုယ္ရည္ကိုယ္ေသြးေတြ နိမ့္က်ေနၿပီလား။
သူက“ေရေတြဖြင့္မထားနဲ႔ေလ..ေခြ်တာမွေပါ့၊ ေရကို ေခြ်တာတတ္တဲ့သူမွ ေငြကို ေခြ်တာတတ္တာ”
ေရကို ပိတ္လိုက္ၿပီး သြားတိုက္ဖို႔ လုပ္ေတာ့...အင္း ငါ့ သြားေတြ ဝါ ေနပါေပါ့လား။
သူက “မင္းကိုမင္း ဂရုမစိုက္တာ ၂ႏွစ္ရွိေတာ့မယ္ေလ”
သြားေတြကို ဂရုစိုက္အုန္းမွပါ။
သူက “ၿမန္ၿမန္ အခ်ိန္မရွိေတာ့ဘူး”
ေရခ်ိုဳးခန္းက ထြက္ အခန္းထဲ ဝင္ေတာ့ နာရီက ၇း၂၀။
ေခါင္းလိမ္းဆီဗူး လွမ္းယူဖို႔ လုပ္တုန္း ေနပါအုန္း သတင္းဖြင့္အုန္းမွ။
ရီမြတ္ ကို ယူၿပီး ဘီဘီစီ သတင္းကို ဖြင့္တယ္။
ၿပီးမွ
ေခါင္းကို ဆီလိမ္းရင္းက တခ်က္တခ်က္ သတင္း လွမ္းၾကည့္တယ္။
အက်ၤီဝတ္၊ ဘြိဳင္လာစြတ္ဝတ္၊ဖိနပ္စီးဖို႔ လုပ္ေနတုန္း ေၿခအိတ္ေတြေလ်ာ္ဖို႔ သတိရတယ္။
အခန္းထဲကထြက္ဖို႔ လုပ္ေတာ့
သူက “တီဗြီ ပိတ္အုန္းေလ၊ေသာ့ေတြပါၿပီလား”
ဟာ ဟုတ္သားဘဲ ေသာ့က်န္ေသးတယ္။
ရံုးထဲေရာက္ေတာ့ နာရီ က ၇း၅၀။ အမ ကို သတိရတယ္။ ဒီအခ်ိန္ဆို ထမင္းစားခ်ိန္ဘဲ။
ဖုန္းဆက္ရင္ ေကာင္းမလား။
မဆက္ေတာ့ပါဘူးေလ...။အလုပ္ထဲမွာရွိေနရင္ အေႏွာက္အယွက္ ေပးသလိုၿဖစ္ေနအုန္းမယ္။
ေလေအးစက္ေတြ လိုက္စစ္လို႔ၿပီးေတာ့ ၉နာရီ။ ဗိုက္ဆာ လာသလိုဘဲ။
သူက “မနက္စာ မစားတဲ့သူက ဝဖို႔ ပိုၿပီးအခြင့္အေရး ရွိတယ္”
အင္း..ငါ ဗိုက္ေတာင္ထြက္လာၿပီ၊အားကစားလုပ္အုန္းမွ ပါဘဲ။
ဗိုက္က ပိုဆာလာတယ္...မနက္က ဘာမွမစားရေသးဘူးေလ။
သူက
“မနက္ ၈ နာရီ ကေန ၁၀ နာရီ အခ်ိန္ဟာ အူက အစာစုပ္ယူမႈ အေကာင္းဆံုး အခ်ိန္ဘဲ”
ကင္းတင္း ဖက္ကို သြားတယ္။
အဲဒီ က ေကာင္ေလးကို ညီေလး ဆိုၿပီး ဗိုက္ကို ပြတ္ၿပေတာ့ ေကာင္းေလး က ေခါင္းညိတ္တယ္။
ဆာေနေပမယ့္ မစားခ်င္တဲ့ အစာကို အတင္းမ်ိဳသိပ္ ၿပီး ဝမ္းမီးကို ၿငိမ္းခဲ့တယ္။
မစားခ်င္ေပမယ့္ အစာကို စားခဲ့ရတာ ဆိုေတာ့ ဖြယ္ဖြယ္ရာရာ ေတြ ခ်က္ေကြ်းတတ္တဲ့ အေမ့ကို သတိရတယ္။
ေအးေလ..အခု ငါေနတဲ့ ေနရာက အေမ့အိမ္မွ မဟုတ္တာ။
အေမေနေကာင္းရဲ႔လား။
ရံုးေရာက္ေနေလာက္ပါၿပီေလ။
သူက
“အလုပ္ခ်ိန္မွာ အလုပ္ကို ဂရုစိုက္သင့္တယ္”
အင္း...ေလစုပ္စက္ေတြ သြားစစ္အုန္းမွပါေလ ဆိုၿပီးထြက္လာခဲ့တယ္။
စက္ရံုေလွကားေပၚ တက္ေနရင္းက...ဟိုအရင္ ေလွကားတက္ဆင္း ကို သတိထားဖို႔ တဖြဖြမွာဖူးတဲ့ သူမကို သတိရတယ္။အမွန္ေတာ့ သူမ က ေဗဒင္ သြားၾကည့္ ၿပီး ေလွကားတက္ ဆင္းမွာ အႏာၱရယ္ရွိတယ္လို႔ ေဗဒင္ဆရာ ကမွာလိုက္လို႔ သတိလွမ္းေပးတာ ဆိုဘဲ။
ေဗဒင္ ကိုေတာ့ မယံုၾကည္ေပမယ့္။ ဘာဘဲ လုပ္လုပ္ ဂရုစိုက္မွပါေလ။
ဘာလိုလိုနဲ႔ ေန႔လည္ ထမင္းစားခ်ိန္ေတာင္ ေရာက္လာၿပီ။
ပူလြန္၊စပ္လြန္းတဲ့ အိႏၵိယ အစားစာ ကို စားရအုန္းမယ္။
ေရာက္စတုန္း ကေတာ့ စားေကာင္းသလိုဆိုေပမယ့္ ေနစဥ္ရက္ဆက္ စားလာရေတာ့ မစားခ်င္ေတာ့ဘူး။
ၿမန္မာၿပည္ ၿပန္ေရာက္မွ ကိုယ္တိုင္ခ်က္စားပစ္အုန္းမယ္ ဆိုၿပီး စိတ္ထဲမွာ ေတးထားလိုက္တယ္။
ထမင္းစားၿပီးေတာ့ ခုတင္ေပၚ ထိုင္ေနရင္း လဲခ်င္လာတယ္။
သူက..“ထမင္း စားၿပီးၿပီးၿခင္း မအိပ္နဲ႔ မေကာင္းဘူး”
လဲမလိုလုပ္ရင္း က ၿပန္ထိုင္လိုက္တယ္။ ေနာက္ ေတာ့.......ခုတင္ေပၚမွာဘဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္။
ႏိုးလာေတာ့ အလုပ္ထဲဝင္ဖို႔ အခ်ိန္တန္ၿပီ မြန္းလြဲ ၁နာရီေလ။
အခန္းထဲက ထြက္လာေတာ့ အေမ့ကို သတိရတယ္။ ခုဆို ၿမန္မာၿပည္မွာ ေလးနာရီခြဲ အေမ ရံုးဆင္းေတာ့မယ္။
စကၤာပူမွာ ညေန ၆နာရီ။............................................................။
စကၤာပူမွာ ည ၈နာရီ။............................................................။
စကၤာပူမွာ ည ၁၀နာရီ။ ဒီမွာေတာ့ ညေန ၅နာရီ အလုပ္ဆင္းၿပီ။
အခန္းထဲ ၿပန္ေရာက္ေတာ့ သတင္းၾကည့္မလို႔ ၿပင္တုန္း.............
သူက “ညေန ၅နာရီ ကေန ၆နာရီခြဲ က ဝါသနာပါရာ လုပ္ရမယ့္ အခ်ိန္ေလ”
အင္း......စာအုပ္ကို ေကာက္ဖြင့္တယ္။ၿပန္ပိတ္လိုက္တယ္။
ကြန္ၿပဴတာကို ဖြင့္လိုက္တယ္။ စာေလးေရးအုန္းမွ ပါ လို႔ စိတ္ထဲက ေတြးေနေပမယ့္ လက္က ဂ်င္နရယ္ ဂိမ္းကို ဖြင့္ေနၿပီ။
သူက“ဂိမ္းက ေသာၾကာေန႔ ေဆာ့ရမွာေလ”
မရေတာ့ဘူး။ လက္က ဂ်င္နရယ္ ဂိမ္းကို စေနၿပီ။
သူက“ရွံးရွံး ႏိုင္ႏိုင္ တစ္ပြဲ ဘဲေနာ္”
ေတာ္ေတာ္ ေလး ေဆာ့ယူလိုက္ရတယ္။၄၅ မိနစ္ေလာက္ၾကာမယ္။
ၿပီးေတာ့ ေရးထားတဲ့ စာေလးေတြ လိုက္စစ္တယ္။
အားပါးပါး....အမွားေတြ တပံုၾကီးပါလား။ၿမန္မာစာ ကို ေသခ်ာေလ့လာအုန္းမွပါေလ။
မသိေသးတဲ့ စာေတြ စာအုပ္မွာ မွတ္တယ္။ေနာက္ အင္တာနက္သံုးရင္ ေမးလ္ ပို႔ၿပီးေမးရအုန္းမယ္။
ကိစၥမရွိဘူး။မသိေသးေပမယ့္ အင္တာနက္မွာ တင္ၿပီး ေမးလိုက္ရင္ ၿပန္ေၿဖေပးၾကမွာ။
ကူညီေပးမယ္သူေတြ အမ်ားၾကီးရွိတယ္။အေရးၾကီးတာ ေမးၿဖစ္ဖို႔ဘဲ။
ညေန ၆း၂၀...ေဘာလံုး ကန္ဖို႔ လာေခၚေနၾကၿပီ။ ေဘာလံုးကန္ၿပီေတာ့ ည ၈နာရီထိုးေနၿပီ။
ေရခ်ိဳးမွာလား...။ထမင္းစားမွာလား။ ဒိြဟၿဖစ္ေနတယ္။ ကင္တင္းကလည္ ၈နာရီ ခြဲပိတ္ေတာ့မွာ။
ခဏနားလိုက္တယ္။ေခြ်းတိတ္ေတာ့မွ ထမင္းသြားစားလိုက္တယ္။ ထမင္းစားၿပီးေတာ့ ေရခ်ိဳးဖို႔ ၿပင္ေတာ့..........
သူက “ထမင္းစားၿပီးၿပီးၿခင္း ေရမခ်ိဳးရဘူး နဲ႔ေလ မေကာင္းဘူး”
“ထမင္းစားၿပီးေရခ်ိဳးရင္ အစာေၾကလြယ္ၿပီ ည က်ရင္ၿပန္ဆာလိမ့္မယ္”.....ဒါနဲ႔ဘဲ
တီဗြီဖြင့္ၿပီး ၾကည့္ေနလိုက္တယ္။ သတိရေတာ့ ၁၀နာရီခြဲ။ ေရခ်ိဳးအုန္းမွပါေလ။
မခ်ိဳးခ်င္ဘူး။အိပ္ေတာ့မယ္။ ကပ္စီး ကပ္စီးေတာ့ၿဖစ္ေနတယ္။ ေရခ်ိဳးမွပါ...အိမ္မက္ဆိုးေတြ မက္လိမ့္မယ္...ဒါနဲ႔ဘဲ ေရခ်ိဳးခန္း ေၿပးဝင္ၿပီးေရခ်ိဳးလိုက္တယ္။
ေရကို ဂမန္းဂတန္း ခ်ိဳးလိုက္တာဘဲ။ေရခ်ိုဳးေနရင္း သတိရေနေသးတယ္။
အခန္းထဲဝင္ေတာ့ ၁၁နာရီ။ တီဗြီကေတာ့ ဖြင့္ထားတယ္။
ေခါင္းကို ေၿခာက္ေအာင္ သုတ္ရင္း တီဗြီ ၾကည့္ေနတယ္။
အိပ္ရာပၚ လဲခ်လိုက္တယ္။ ဒီေန႔ လုပ္ခဲ့တာေတြ ၿပန္စဥ္းစားၾကည့္တယ္။
အိပ္ခါနည္း တေန႔လုပ္တာေတြ ၿပန္စဥ္းစားၿခင္းအားၿဖင့္ မွတ္ညဏ္ေကာင္းတတ္တယ္လို႔ ၾကားဖူးတယ္။
စဥ္းစားေနရင္း က ကိုယ့္ကို ဂတိေပးၿပီး မတည္တဲ့ သေ႒းဆီေရာက္သြားတယ္။
ေပးမယ္ေၿပာၿပီး ေၿဗာင္ဘဲ မေပးဘူးေၿပာတယ္။
သူအဆင့္အတန္းနဲ႔ မတန္မရာ။
ဘယ္လို တုန္႔ၿပန္ရင္ေကာင္းမလဲ။
ဟိုလို လုပ္ရင္ေကာင္းမယ္။
ဒီလို လုပ္ရင္ေကာင္းမယ္။စသည္ၿဖင့္ ေရာက္တတ္ရာရာ စဥ္းစားရင္း ရင္ေတာင္ပူလာတယ္။
ရုတ္တရက္ဆိုသလိုဘဲ ...
သူက
“မင္းသာ သူ႔အေၾကာင္းစဥ္းစား ၿပီး ပူေလာင္ေန သူကေတာ့ ဟိုမွာ စားေကာင္းေသာက္ဖြယ္ေတြ စားၿပီး အိမ္မက္ေတာင္ မက္ေနေလာက္ၿပီ။ အခ်ိန္ကို လဲၾကည့္အုန္း”
ရုတ္တရက္ ေၾကာင္သြားတယ္။ ဟုတ္တယ္ မစဥ္းစားဘူး အခု ငါ ေကာင္းေကာင္း အိပ္ေတာ့မယ္။
အတိတ္ေတြကို သင္ခန္းစာယူၿပီး ေနာက္တခါ မၿဖစ္ေအာင္ေနေတာ့မယ္။ ငါအခု အိပ္ေတာ့မယ္။
သူက
“အိပ္မယ္ဆို ဘုရားရွိခိုးအုန္းေလ”
အင္း အိပ္ခ်င္ၿပီ မနက္က်မွ ရွိခိုးေတာ့မယ္။
သူက
“မနက္ထက္ ေသၿခင္းက ပိုနီးတယ္ေနာ္”
ေသမွာ မေၾကာက္ေပမယ့္ ထၿပီး ဘုရားရွိခိုးတယ္။
ေနာက္ ငါေလ...အိပ္ေပ်ာ္ သြားတယ္။ ေနာက္တေန႔ ရဲ႕ အစ ၿပန္လည္ၿဖစ္တည္ ခဲ့ၿပန္ေပါ့။
ဒီးဒိုး။
၂၄၊ဝ၇၊၂၀၁၀။
Subscribe to:
Posts (Atom)