ခ်စ္သူ...
မိုးေတြရြာလို႔ ခ်ံဳးေနၿပီ.....။
တံခါးကိုဖြင့္ ဖုန္းကို ဖြင့္ပါအုန္းေလ....။
မွတ္မိေသးလား..။
ၾကားရေသးလား..။
မိုးေကာင္းကင္ၾကီးရဲ႔ ငိုသံ....။
ေလၿပင္း ရိူက္သံ....။
အတၱၾကီးၾကီး..
အဳငိဳးၾကီးၾကီး.....
ႏွလံုးသားကို ဆတ္ဆတ္ခါ နာက်င္သြားေအာင္
သြန္းၿဖိဳးလို႔ေပါ့....။
ခ်စ္သူေရ
မခါးဘူး...
ဒီမိုးေရ မခါးပါဘူးေလ....။
ေပ်ာ္ရြင္ၿခင္းေတြ မိုးနဲ႔ အတူပါမလာဘူး..။
မွတ္မိေသးလား ၾကင္သူ...ေရ။
အဲဒီ မိုးေတြရြာတဲ့ ေန႔က..
ေနာက္ အဲဒီ လသာတဲ့ည...။
ေနာက္ထက္ ဒီလို အထီးက်န္တဲ့ ညမွာ
လြမ္းၿခင္းေတြ ထမ္းမထုတ္ရခင္ေလး
မိုးနဲ႔ ေကာင္းကင္တူတူရိွေနဖို႕
မၿဖစ္နိုင္ေတာ့ဘူး တဲ့..။
ဒီးဒိုး။
၂၉၊၀၇၊၂၀၁၁။
