Friday, October 29, 2010

အေမ။

ပိုင္ဆိုင္တဲ့ ေကာင္းကင္ၾကီးထဲ

ပဲ့ေၾကြသြားတဲ့ ၾကယ္ေလ တစင္းေပါ့။


ငါရဲ႔ ၿမင့္မိုရ္ေတာင္ၾကီးက

ၿငိမ္းခ်မ္းၿခင္းေတြ

သာယာၿခင္းေတြ

ၾကည္ႏူးၿခင္းေတြ

အားလံုး...အားလံုး

ငါ့အတြက္ မဟုတ္ေတာ့တဲ့ အခါ.......။


ငါဟာ ေရကူးကြ်မ္းက်င္တဲ့ ဖ်ံတေကာင္ပါ

ပိုင္ဆိုင္တဲ့ ပင္လယ္မွာ ကူးခတ္ခြင့္ မရေတာ့တဲ့ အခါ..။


သာယာတဲ့ ေတးသံနဲ႔ သီဆိုေနခ်င္ေပမယ့္

ငါ့ဂီတာ ၾကိဳးၿပတ္ေနတဲ့အခါ။


ငါဟာ ထက္ၿမက္တဲ့ ဒါးလို႔ ကုိယ့္ကို ကုိယ္ထင္ေပမယ့္

ပိုင္ရွင္တြက္ သံုးမရတဲ့အခါ...။


အေမ..

အေ၀းမွာ ရိွတဲ့သား

အနီးနားမွာ ေကြ်းေမြးၿပဳစု

မလုပ္ေကြ်းႏိုင္တဲ့အခါ..။

ၾကင္နာၿခင္း မၿပဳႏိုင္တဲ့အခါ..။


အေမ..

အေ၀းမွာ ရိွတဲ့သား

အနီးနားမွာ ရီေမာေပ်ာ္ရြင္ေအာင္ မၿပဳႏိုင္တဲ့အခါ။

ထြက္က်တဲ့ေခြ်း မသုတ္ေပးႏိုင္တဲ့အခါ။


အေမ..

အေ၀းမွာရိွတဲ့သား

သေႏၶတည္ခ်ိန္ကစ ဒီေန႔ထိ

ေက်းဇူးမဆပ္ႏိုင္တဲ့အခါ။

ခြင့္လြတ္နားလည္မႈကို

နားမလည္ေတာ့တဲ့ အခါ။


အေမ့ အသံ မၾကားေယာင္ႏိုင္ေတာ့တဲ့ အခါ။

အေမ့ မ်က္ႏွာ မၿမင္ေယာင္ႏိုင္ေတာ့တဲ့ အခါ။

ခြင့္လြတ္ပါလို႔ ဒီရင္ထဲ

လွဳိက္ကာ..လိွဳက္ကာ

အေမ...
.......အေမ။
အေမ။

ဒီးဒိုး။
၂၃၊၁၀၊၂၀၁၀။

Friday, October 15, 2010

မွန္တဲ့ည

၁။
ေသာက္လိုက္တာ ေအးၿမတဲ့ ဘီယာ (ေခၚ) ယမကာ တစ္မ်ိဳးေပါ့။

ေအးသြားတယ္လို႔ ခံစားရေပမယ့္ ရင္တခုလံုး ကို ပူဆင္းသြားတာမ်ား သူမဟုတ္တဲ့ အတိုင္း။

ပင္ကိုက ပူေလာင္ေနမွေတာ့ ရင္တစ္ခုလံုး မီးေတာက္မတတ္ပါဘဲ။

ခြက္ၿခင္းထိခုိက္ သံေတြရဲ႔ အလယ္မွာ

ပင္ကိုယ္ေရာင္ မဲြစုတ္စုတ္နဲ႔ ခ်ံဳေပၚက သတၱ၀ါအေၾကာင္း ေၿပာေနၾကေလရဲ႔။

မုတိတာ ဆင္းရဲတာမဟုတ္ဘူး တဲ့...။

သင္ခဲ့ရတဲ့ ပညာနဲ႔ ရင္းႏွီးခဲ့ရတဲ့ ဘ၀အေတြ႔အၾကံဳ ကို ႏွေၿမွာတယ္တဲ့ေလ။

မေကာ္တင္တဲ့ စိုင္ကို အၿပစ္မေၿပာလိုဘူးတဲ့။

ကံၾကမၼာကို မေၿပာင္းလဲ ႏိုင္တဲ့ ကိုယ္ကို မေက်နပ္တာ ဆိုဘဲ။

ေက်းဇူးတရား အေၾကာင္းေၿပာၾကေက်းဆို သူမ်ားႏွာေခါင္း နဲ႔ အသက္ရူတဲ့သူေတြ သိတတ္ဖို႔ေကာင္းတယ္တဲ့။

အငွားႏွာေခါငး္တပ္ၿပီး ခပ္မြဲမြဲအေရာင္နဲ႔ အေကာင္က ခ်ံဳေပၚကေန မိန္႔မိန္႔ၾကီးထိုင္လို႔ အသက္ရူပံု

ရူနည္းအေၾကာင္း ေၿပာၾကားေနေလရဲ႔။

အသက္ရွင္ ေနထိုင္ၾကတဲ့အခါ ပညာနဲ႔ အေတြ႔အၾကံဳထက္ ဟိုကပ္ ဒီကပ္ ဆိတ္“ ”လုပ္တတ္ဖို႔

အေရးၾကီးဆိုဘဲ။

အဲလိုမွန္းသိရင္ ႏွစ္ႏွဆယ္ေလာက္ ပညာကို မသင္ခဲ့ပါဘူးတဲ့။

ေၿပာင္းၿပန္ေခတ္မွာ အတည့္တိုင္းသြားလို႔ ခရီးမေရာက္ႏိုင္ဘူးတဲ့ေလ။

ေကြ႔ေကာက္တဲ့ မ်ဥ္းေၾကာင္း ကို မ်ဥ္းေၿဖာင့္အမ်ားၾကီးဆက္ထားတာ တဲ့။

ေၿဖာင့္မွန္တယ္လို႔ မေၿပာနဲ႔ ေကြ႔ေကာက္တဲ့ မ်ဥ္းေၾကာင္း မရိွဘဲ ၿဖစ္ေတာ့မယ္။

အမ်ားကို အလင္းေပးတဲ့ ေနမင္းၾကီးေတာင္ မ်က္စိကန္းေနမွေတာ့ ပမြားေလးက ေစာဒကတက္ဖို႔ မလိုဘူးတဲ့။

ေၿမနိမ့္ရာ လွံစိုက္တဲ့..တကယ္ရိွလို႔ စကားရိွတာ။ဒီစကား ၂၁ရာစုမွ ေပ်ာက္လို႔ ဘယ္ၿဖစ္မလဲ။

မ်က္ႏွာၾကီးေတာ့ ဟင္းမ်ားမ်ားစားရတာေပါ့။


၂။
ေလတုိက္စားထားတဲ့ ေက်ာက္ေဆာင္ကို ေမးၾကည့္ေတာ့ သဲပြင့္ေလးေတြရဲ႔ ရိုက္ခ်က္အနာဆံုုးဘဲတဲ့။

သူခႏၵာကိုယ္မွာ ရိွတဲ့ အနာတရေတြဟာ သက္ေသဘဲတဲ့ေလ။

သစ္ပင္ၾကီးက ေၿပာတယ္ သူလို အေပြးအေခါက္ထူေအာင္ၾကိဳးစားတဲ့။

အေပြးအေခါက္ထူေအာင္ က ကိုယ္လုပ္လိုမရဘူး တတိယ လူေတြလုပ္ေပးလိမ့္မယ္တဲ့။

ဒါေပမယ့္ သူကို အသံုးၿပဳမယ့္သူေတြ က တတိယလူေတြ မဟုတ္ၿပန္ဘူးတဲ့။

တတိယလူေတြက သစ္ပင္က ထြက္မယ့္ ေအာက္စီဂ်င္ကို ဘဲ ရူရိုက္ရံု သက္သက္ဘဲတဲ့။

၃။
ပ်ိဳတုိင္းၾကိဳက္တဲ့ႏွင္းဆီခိုင္ၾကီး ကလည္း ေနာက္ဆံုးေၾကြလြင့္သြားတာ ေလေၿပညွင္းေလေၾကာင့္ မဟုတ္ဘဲ

ဇယားေၾကာင့္တဲ့။

ရွင္းလင္းေနရမယ့္ ဇယားေတြလည္း မိုက္ခရိုေဆာ့ အိတ္ဇယ္(miscrosoft excel)နဲ႔ ေတြ႔မွ

ပိုေတာင္နားလည္ရခက္ေရာတဲ့။

သူက တခါမွ မသံုးဖူးလို႔ ဆိုၿပီး ေၿဖရွာပါတယ္။

ၿခေသ့ၤၾကီး ၿမက္စားတာ ဟးိုၾကာလွေပါ့တဲ့။

ေမ်ာက္ေတြက လည္းဇတ္တူသားစားတယ္ ေၿပာေတာ့ အ့ံၾသတာေပါ့။

၄။
ညီမ်ွၿခင္းဆိုတာ ၁+၁=၂ ကိုေၿပာတာတဲ့။
ဲ့
၁ က တေယာက္ ေနာက္ ၁ က လည္း ေနာက္တေယာက္ဘဲ ရတဲ့ အေၿဖ၂ က ငါ့လူအတြက္တဲ့။

၂ကေတာ့ ၿမက္စားတဲ့ ၿခေသၤေၾကာင့္ ရတာလို႔ေၿပာတာဘဲ။

အမွန္ေတာ့ အဲဒါၿခေသၤ့မဟုတ္ပါဘူးကြာ။

လည္ဂုတ္မွာ အေမြးတစ္ေမြးႏွစ္ေမြး ေပါက္ေနတာပါတဲ့။

မ်က္မွန္ ပါ၀ါတုိးလိုက္အုန္း။

မ်က္လံုးၿပဴးၿပဴး သြားက်ဲက်ဲ နဲ႔ကြ။ တခါတေလ ၿခေသၤ့နားမွာ ေတြ႔ရတတ္ပါတယ္။

ဟာ...မင္းက ဘယ္လိုၾကည့္တာလဲကြ...။ေဟ့ေကာင္ ဒီလိုၾကည့္ ဒီလိုၾကည့္...။

မ်က္စိမိွတ္ၿပီး ၾကည့္ ေတြ႔တယ္မဟုတ္လား ၿခေသ့ၤၾကီးပါကြ။

မင္းဟာ စာအုပ္သရဲေၿပာၿပီး ေဒကာနယ္ဂ်ီ စာအုပ္မဖတ္ဘူးနဲ႔တူတယ္။

၅။
ထူးဆန္းတဲ့ ပံုၿပင္ ၿခေသၤ့ နားမွာ ခစားတဲ့ ယုန္ေလးဆီက ၿခေသၤ့ၾကီး က ကုိက္ဖို႔ အရိုးၿပန္ေတာင္းတယ္တဲ့။

ငါ့အရိုးေလးေတာ့ ၿပန္ေပးပါကြာ လို႔ မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႔တဲ့။

မယံုဘူးလို႔ ေၿပာေတာ့ တကယ္ၾကံဳခဲ့တာပါကြာ ဆိုၿပီးမ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႔ေၿဖရွာတယ္တဲ့။

အမွန္ေတာ့ ယုန္က အသားစားသတၱ၀ါမဟုတ္ အားလံုးသိ။

၆။
အၿပစ္ရိွတဲ့ သူေတြက လိုက္တဲ့သူမရိွ ဘဲေၿပးတယ္တဲ့။

ဒါဆို ေန နဲ႔ လ လဲ အၿပစ္ရိွလို႔ၿဖစ္မယ္။

တခါတေလ မဟုတ္ဘူး အၿမဲမွတ္ထားရမယ့္ အေၾကာင္း က ကိုယ္အၿပစ္ရိွရင္ သူမ်ားကို အၿပစ္မ်ားမ်ားေၿပာတဲ့။

လူေတြက အၿပစ္တင္ခံရမွာ ေၾကာက္လို႔တဲ့။

မေၾကာက္ဘူးကြ။

မေၾကာက္ရင္ခ်မလားတဲ့။

ခ်မယ္ကြ ဒီမွာေတာ့ မခ်ဘူး လူမ်ားတယ္ ေဘာလံုးကြင္းမွာ သြားခ်မယ္ တဲ့။

ဟုတ္ၿပီ ငါ ေဘာလံုးသြားယူလိုက္မယ္တဲ့။

၇။
လူၾကမ္းၾကီးေတြ မ်က္ရည္က်တာ မေတြ႔ဖူးပါဘူး။

လမင္းၾကီးကို လြမ္းလို႔ပါကြာတဲ့။

မိန္းမေတြ မ်က္ရည္က်တာ ၀မ္းနည္းလို႔မဟုတ္ဘူးတဲ့။

မိန္းမေတြ မ်က္ရည္က်တာ ေနာက္တေယာက္ကို ဆြဲေဆာင္ဖို႔ သူမ်က္လံုးေတြကို ေဆးေၾကာလိုက္တာတဲ့။

ငါ့မ်က္ရည္ေတြ သာ ပုလဲၿဖစ္ရင္ေတာ့ ငါ သန္းၾကြယ္သေဌး ၿဖစ္ၿပီးတဲ့။

လြမ္းလို႔ပါကြ တဲ့။

မိန္းမေတြက ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းပါတယ္ တဲ့။

ဒါေပမယ့္ ငါတို႔ကေတာ့ ၿမန္မာမိန္းကေလး ဆိုၿပီး အခြင့္အေရးတစ္မ်ိဳး၊ေနာက္ ငါတို႕ကေတာ့ ၂၁ရာစု က

ေခတ္မွီတဲ့ မိန္းကေလး ဆိုၿပီး အခြင့္အေရးတစ္မ်ိဳး အခြင့္အေရးႏွစ္မ်ိဳး လိုခ်င္တဲ့ မိန္းမကိုေတာ့ မုန္းတယ္ကြ တဲ့။

၈။

မိန္းမေတြက ေယာက္က်ားေတြကို ခ်စ္တယ္တဲ့။

ဟုတ္တယ္ လက္ေဆာင္ ပဏေပးႏိုင္တဲ့ ေယာက္က်ားကို ပိုခ်စ္တာတဲ့။

မက္ေဒါနား ေၿပာတာေတာ့ စိန္လက္စြပ္ ေပးႏိုင္သူကို ရင္အခုန္ဆံုး အခ်စ္ဆံုးတဲ့။

မဟုတ္ဘူးကြ မိန္းမေတြ က သူတို႔နဲ႔ အနီးဆံုးသူကို အခ်စ္ဆံုးတဲ့။

မွန္တယ္ကြ..တဲ့။

၉။
ငါဆိုတဲ့ေတာင္ၾကီးကို ေက်ာ္လို႔မရဘူးတဲ့။

လမ္းသြားတဲ့လမ္းမွာ ေတာင္ခံလို႔ လမ္းမဆံုးဘူးတဲ့။

လမ္းသြားတဲ့လမ္းမွာ ေတာင္ကမဖယ္ရင္ လမ္းက ေတာင္ကိုပတ္သြားမွာတဲ့

ဒါမွမဟုတ္ ေတာင္ကိုေဖာက္သြားမွာတဲ့။

ဒါမ်ားကြာ လူၾကမ္းၾကီး က သြားမယ့္လမ္းက ေတာင္ ဖယ္သြားေအာင္ ရၾတာ ေခ်မလို႔တဲ့။

စကားအေကာင္းေၿပာကြာတဲ့။

ဒီေကာင္ စကားအေကာင္းေၿပာတာမဟုတ္ဘူး အေၿပာေကာင္းတာတဲ့။

၁၀။
မနက္ေစာေစာထတဲ့ ငွက္ ပိုးေကာင္ မ်ားမ်ားစားရတယ္တဲ့။

ေစာေစာထတဲ့ ပိုးေကာင္ ကေတာ့ ငွက္ရဲ႔ အစာ ၿဖစ္တယ္တဲ့။

ဒီေတာ့ မင္းငွက္ၿဖစ္တဲ့ခါ ေစာေစာထ၊ ပုိးေကာင္ၿဖစ္တဲ့ခါ ေနာက္က်မွထ တဲ့။

ခုမင္းက ငွက္လား ပိုးေကာင္လား တဲ့။

ဂဏန္းတစ္ေကာင္ က လူတေယာက္ကို မင္းလမ္းေလ်ာက္ရင္ ငါ့လိုတည့္တည့္ ေလ်ာက္ပါကြ လို႔ ေၿပာတယ္တဲ့။

ပင္လယ္ၾကီးက က်ယ္လိုက္တာ ဆိုတဲ့ အသံၾကားလို႔ လွည့္ၾကည့္ေတာ့ ဖားေလးက သူေနတဲ့

ႏြားေၿခရာခြက္ထဲက ေၿပာေနတာတဲ့။

မ်က္ႏွာခ်င္း ဆိုင္ေလွေလွာ္ရင္ ခရီးမေရာက္ဘူးကြတဲ့။

ဒါဆ ိုေက်ာခိုင္းၿပီး ေလွာ္ကြာ တဲ့.။

ကဲကဲ အေၿပာေလးေတြေလ်ာ့ လက္က်န္ေလးေတြရွင္းလို႔ ၿပန္ဖို႔ တရက္နီးတဲ့ေန႔ဆီကို အိပ္စက္ရင္း ခ်ီတက္စို႔ တဲ့။


ခ်စ္ၿခင္းမ်ားစြာၿဖင့္
ဒီးဒိုး။
၁၀၊၁၀၊၁၀။

Friday, October 8, 2010

ကမာၻၾကီးလံုးေနတာ မွန္တယ္

ခရီးထြက္ခဲ့တာ ေတာင္အရပ္

ေရာက္လာေတာ့ ေၿမာက္အရပ္။


အရာရာမွာ သံသယေတြနဲ႔

ေၿမာက္၀င္ရိုးစြန္းမွာ ေရခဲတာ

ငါ့ေၾကာင့္ မဟုတ္ဘူး။


တိုက္ဆိုင္လိုက္တာမ်ား

လက္ထဲမွာ ေသြးစြန္းဒါးနဲ႔

ငါမဟုတ္ဘူးလို႔ ၿငင္းလည္း အပိုဘဲေလ။


ပစ္မွတ္ကို တည့္တည္ထိတာ ငါ့ရဲ႔ ၿမွားဘဲ

ဒါေပမယ့္

ေလာကၾကီးက ၿမွားပစ္သူသာၿဖစ္ေစ

ပထမ ရတာ ငါမဟုတ္ေစရဘူး။


ဘယ္လိုဘဲၿဖစ္ၿဖစ္

ၿပဳလုပ္သူ

အစပ်ိဳး သူဟာ

ငါဘဲၿဖစ္ခ်င္တယ္။



ဒီးဒိုး။
၂၁၊၀၉၊၂၀၁၀။

တြယ္ရာမဲ့ ည။

ဟိုအရင္ အတူထုိင္ခဲ့ဖူးတဲ့ေနရာ။

ကန္ေရၿပင္ကို ၿဖတ္တုိက္လာတဲ့ ေလကေအးၿမလတ္ဆတ္ေနဆဲ။ အရင္တိုင္းအေၿပာင္းမလဲ ဘဲေပါ့။

ေလလာရာဘက္ကို မ်က္ႏွာမူထားရင္းက..

ေလရဲ႔ လားရာဘက္ကို မ်က္ႏွာေပးလ႔ို မ်က္လံုးမွိတ္ ထားတတ္တဲ့ သူမကို ၿမင္ေရာင္လာၿပန္တယ္။

ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို ေဘးကိုၾကည့္လိုက္မိတယ္။ ဘယ္သူမွ မရိွဘူး။

ကန္ေရၿပင္လည္း လွဳိင္းၾကက္ခြက္ တို႔နဲ႔ လွဳပ္ရွားေနဆဲ။

ငါးကေလးတခ်ိဳ႔ ကူးခတ္သြားေနတာေတြတယ္။

ေရဘဲ တေကာင္လည္း ေရငုတ္သြားလိုက္၊ၿပန္ေပၚလာလိုက္ နဲ႔။

ညေန၀င္ ဆည္းဆာကို ေတာ့ ေက်ာခိုင္းထားရတယ္။


မ်က္လံုးကို မွိတ္လို႔ ေလလားရာဘက္ကို မ်က္ႏွာမူထားလိုက္မိတယ္။

နသယ္ၾကားကို ၿဖတ္သန္းသြားတဲ့ ေလတိုးတဲ့ အရသာေလးကို ခံစားေနလုိက္တယ္။

ရင္ထဲမွာေတာ့ ေဆြးေၿမ႔ေၿမ႔ေလး နဲ႔ လြမ္းေနမိတယ္။

သူမမ်က္ႏွာေလးကို ၿမင္ေရာင္လာၿပန္တယ္။


“အစ္ကို”...ရင္းႏွီးလြန္းတဲ့ အသံ နားနဲ႔ ဆတ္ဆတ္ၾကားလိုက္တာေၾကာင့္

ေဆြးေၿမ႔ေနတဲ့ရင္ အစံုကို ထိန္းခ်ဳပ္လို႔ ေနာက္ကို လွည့္ၾကည့္လုိက္ေတာ့

ဆံပင္တိုတုိ...ေကာ္ဖီေရာင္ စကပ္တို၊ အၿဖဴေရာင္ တီရွပ္နဲ႔ ေကာ္ဖီေရာင္ ၾကိဳးသိုင္းဖိနပ္ ကို စီးထားတဲ့ သူမကို

ေတြ႔လိုက္တယ္။


နာက်င္ ေဆြးေၿမ႔ေနတဲ့ ရင္ကို အတတ္ႏိုင္ဆံုး ထိန္းခ်ဳပ္လို႔ ၿပံဳးၿပလိုက္ခ်ိန္မွာဘဲ သူမက

“ဘာၾကည့္ေနတာလဲ”

“မၿမင္ဖူးလို႔လား”

“အံ့ၾသသြားလား”

“အစ္ကို ဆီ ညီမ လာတာေလ”

“ညီမ ၏ဒီဆံပင္ ပံုစံနဲ႔ လိုက္လား” လို႕ အဆက္မၿပတ္ေၿပာရင္းက သူမ ေခါင္းေလးကို ခါရမ္းလိုက္တယ္။

”စကတ္၀တ္ရင္ လွတယ္ဆိုလို႔ စကတ္၀တ္လာတာေလ”

”လွတယ္ မဟုတ္လား ဟင္”

“ဖိနပ္ ကေကာ ညီမနဲ႔ လိုက္တယ္ မဟုတ္လား” ဆိုၿပီးေတာ့ သူမေၿခေထာက္ကို ေရွ႕ထုတ္ၿပီးၿပလိုက္ေသးတယ္။


”အင္း” ရင္ထဲက အလွဆံုးပါဘဲဗ်ာလို႔ ခ်ီးမြမ္းခ်င္ေပမယ့္ ပါးစပ္က အင္း တလံုးဘဲ ထြက္လာတယ္။

“ၾကည့္ အေၿဖကလည္း အသက္မပါလိုက္တာ”

“အဲလိုမ်ိဳး ေနတာ မၾကိဳက္ပါဘူး ဆိုမွ”

”ၿပန္ေတာ့မယ္ကြာ”

ေၿပာေၿပာဆိုဆို ဘဲ ေဘးမွာ၀င္ထုိင္လုိက္ၿပန္တယ္။

သူမရဲ႔ ေရပက္မ၀င္ႏိုင္တဲ့ စကားလံုးေတြၾကားမွာ သူမ မသိေအာင္ ပင့္သက္ကို ရိွဳက္သြင္းမိတယ္။

သူမ က

အစ္ကို ၏ဒီဘက္လွည့္ ဆိုၿပီးေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ ဆံပင္ေတြကို ေဘးခြဲ ခြဲသပ္ေပးရင္း

“အစ္ကိုက ၏ဒီလိုဆိုရင္ေတာ့ လူလိမာေလးနဲ႔တူတယ္” ေၿပာရင္း ရီေနတယ္။

ကြ်န္ေတာ္ က တခ်က္ ၿပံဳးၿပလိုက္တယ္။

သူမ လည္း ကန္ေရၿပင္ဖက္ကို ၾကည့္ေနတယ္။


ကြ်န္ေတာ္ ေတြ႔လုိက္တယ္။သူမ မ်က္ႏွာ အမူအရာ နဲ႔ မ်က္လံုးအေရာင္ ေၿပာင္းသြားတာကိုေလ။

သိတယ္ေလ..။ဒီေနရာေတြက သူမ မစိမ္းခဲ့တဲ့ေနရာေတြဘဲ။

သူမလည္း လြမ္းၿခင္းေတြ မပယ္ဖ်က္ႏိုင္တဲ့ လူသားတေယာက္ဘဲမဟုတ္လား။

ကြ်န္ေတာ့္ရင္ခြင္ထဲ မီွေနရင္း သူမ မ်က္လံုးေတြ မိွတ္ထားတယ္။

ခဏၾကာေတာ့ မ်က္လံုးၿပန္ဖြင့္ရင္း ကန္ေရၿပင္ကို သူမ ေငးၾကည့္ေနၿပန္တယ္။

ၿပီးေတာ့

“အစ္ကို သိလား”

“ညီမတို႔ အဲ၏ဒီေနရာမွာ ထိုင္ခဲ့ဖူးတယ္”

ညီမတို႔ ဆိုတဲ့ေနရာမွာ တေယာက္က သူမကိုယ္တုိင္ၿဖစ္ၿပီး က်န္တေယာက္က ကြ်န္ေတာ္ မဟုတ္တာ

ေသခ်ာတယ္။

ကြ်န္ေတာ္တြက္ေတာ့ ခ်စ္ေန၊ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရေနခိုက္ ခဏေလးမွာ ထားခဲ့မယ့္ အခ်ိန္ေလးကို ဘဲေစာင့္ေနရင္း

ခ်စ္ေနခဲ့မိတယ္။

သူမ အတြက္ေတာ့ ခ်စ္ေန၊နီးေနရတဲ့ အခိုက္အတန္႔ေလးမွာ အတိတ္ေဟာငး္ေတြကို လြမ္းဆြတ္ဖို႔

အေၾကာင္းေတြသာ ၿဖစ္ေနခဲ့ၿပီလား။

ခႏၵာကိုယ္ခ်င္းနီးကပ္စြာ ရိွေနခဲ့ေပမယ့္ စိတ္ခံစားခ်က္ေတြ မတူညီစြာ ကန္ေရၿပင္ကို ၾကည့္ေငးရင္း

ကန္ေဘာင္ေပၚမွာ ထိုင္ေနခဲ့ၾကတယ္။

ဒါေပမယ့္...အဲဒီ မတူညီၿခင္းေတြကို ဘဲ ညီမွ်သြားေအာင္ ၾကိဳးစားခဲ့ၾကတယ္။

ၿပီးမွ....

“ေဆာရီးေနာ္ အစ္ကို”

“ညီမက စတာပါ”

“ခ်စ္လို႔ စတာ” ၏ဒါနဲ႔

“အစ္ကို ညီမတို႔ အတူေနၾကရင္ ဘယ္လိုအိမ္နဲ႔ ေနမလဲဟင္”

“ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ ပ်ဥ္ေထာင္အိမ္ၾကီးၾကီးကို ၾကိဳက္တယ္ဗ်”

“ဟာ အစ္ကို ကလည္း စကားေၿပာရင္ ကြ်န္ေတာ္ ကြ်န္ေတာ္ ဆိုၿပီးမေၿပာပါနဲ႔ဆို”

“အိမ္ၾကီးၾကီးေတာ့ မလုပ္ပါနဲ႔ ညီမ သန္႔ရွင္းေရး မလုပ္နိုင္ဘူး”

“ဒါနဲ႔ အိပ္ရာခင္းက ဘာအေရာင္ၾကိဳက္လဲ”

“ကြ်န္ေတာ္ အဲ....အၿဖဴေရာင္ၾကိဳက္တယ္”

“အစ္ကိုကလည္း ညီမက အရုပ္ေလးေတြပါတာဘဲ ၾကိဳက္တယ္..၏ဒါေပမယ့္ တခါတေလလည္း အၿဖဴေရာင္

သံုးတာေပါ့ေနာ့္”

“အတူေနရင္ ႏွစ္ေယာက္တည္းဘဲ ေနမယ္ေနာ္”

“ဟုတ္ပါၿပီ..ဟုတ္ပါၿပီ”

“သိလား အစ္ကို”

“အေမက ညီမတို႔ ကိုသေဘာတူမွာ မဟုတ္ဘူး”

“အင္း”

“ညီမေတာ့ စိတ္ညစ္တာဘဲ”

ဆိုၿပီးေတာ့ ဆုပ္ထားတဲ့ ကြ်န္ေတာ္လက္ကို ကိုင္ၾကည့္ၿပီး

“လက္သည္းေတြလည္း ရွည္ေနၿပီေနာ္”

“အင္း”

“အစ္ကို လက္ေတြကလည္းေအးစက္ေနတာဘဲ”......ဆိုရင္းက

အသိညဏ္တို႔ ခႏာကိုယ္ထဲ ၀င္ေရာက္လာတယ္။

မ်က္လံုးကို အားယူၿပီးဖြင့္ၾကည့္ေတာ့ ေလေအးေပးစက္ က ၂၀၏ဒီဂရီ စင္တီဂရိတ္မွာ။

ရုုပ္ၿမင္သံၾကားေပၚ တင္ထားတဲ့ နာရီ က နံနက္၂နာရီ၁၁မိနစ္ ကိုၿပရင္း အခ်က္မွန္မွန္နဲ႔ ခရီးဆက္ေနေလရဲ႔။

ေစာင္နဲ႔ ကင္းလြတ္ေနတဲ့လက္တဖက္ ေတာ့ ေအးစက္ထံုက်င္ေနတယ္။

အဲ၏ဒီ ေအးစက္ေနတဲ့ လက္ထဲမွာေတာ့ သူမ ၏ဓါတ္ပံုေလး ၿငိမ္သက္စြာ။

မသိစိတ္ကေန ဖုန္းကို လွမ္းယူ ၿပီး ႏွိပ္လိုက္တယ္ နံပါတ္တစ္ခု.၀၀၆၅............။

ဖုန္းကအေၾကာင္းၿပန္လာတယ္(The M1 customer your calling is currently unaviable try again later)။

စိတ္က ခ်က္ခ်ငး္ဘဲ သူမဆီေရာက္သြားတယ္။

ဒီအခ်ိန္ဆို ဟိုမွာ ၇နာရီ၂၀မိနစ္ အလုပ္သြားခ်ိန္။

အမ္အာတီ ေပၚမွာလား.....။လမ္းေလ်ာက္ေနမလား...ကြ်န္ေတာ္ကို မ်ား သတိရေနမလား....။....လား။


ေမ့လိုက္ခ်င္တဲ့ အတိတ္ေတြလဲ အိပ္မက္ေတြမက္တုိင္း အသစ္ၿဖစ္ဆဲ။

မလိုခ်င္တဲ့ အလြမ္းေတြ ရင္ထဲေရာက္ေရာက္လာဆဲ။

သူမႏွင့္ပတ္သက္သမွ် နာက်င္မႈေတြ မရိွေတာ့ေပမယ့္ တိုက္ဆိုင္မႈေလးေတြ ရိွတုိင္း တမ္းတလြမ္းဆြတ္မိပါရဲ႔။

ကြ်န္ေတာ့္တြက္ေတာ့ အခ်စ္ဆိုတာ ရယူပိုင္ဆိုင္ၿခင္းမွ မဟုတ္တာ။

ခ်စ္ေနရရံုေလး၊တမ္းတေနရရံုေလး၊ေစာင့္စားေနရရံုေလး၊ရင္ထဲမွာ ေႏြးေႏြးေလး နဲ႔ အိမ္မက္ မက္တဲ့ တြယ္ရာမဲ့
ဲ့
ည ေတြမွာ သူမ ကြ်န္ေတာ့္ကို သတိရေနမယ္လို႔သာ...............။


ခ်စ္ၿခင္းမ်ားစြာၿဖင့္

ဒီးဒိုး။
၂၈၊၀၉၊၂၀၁၀။

Friday, October 1, 2010

လာၿခင္းေကာင္းပါေစ ဧရာ၀တီ။

ေက်ာက္ေဆာင္ ေက်ာက္ခက္

ေပါမ်ားၿခင္းနဲ႔

ၿမစ္ေက်ာင္း ေကြ႔ေကာက္

ေတာင္ဆင္း ေထာက္လို႔

မာန္ဟုန္ၿပင္းၿပင္း

စီးကားဆင္းေတာ့

လူေတြသမုတ္

ေခၚဆိုေလတယ္

”အင္မိုင္ခ” တဲ့။



ညင္သာစီးဆင္း

ၾကည္လင္တဲ့ေရ

ေအးၿမၿခင္းနဲ႔

ၿငိမ္းခ်မ္းၿခင္းေတြ

ယူေဆာင္လာမယ့္

အတိတ္နမိတ္

လူေတြသမုတ္

ေခၚဆိုေလတယ္

”မိုင္ခ” တဲ့ေလ.။


”မိုင္ခ” နဲ႔ ”အင္မိုင္ခ”

ဆံုကာစီးလို႔

တို႔ၿမန္ၿပည္ရဲ႔

သူရဲေကာင္းၾကီး

ဧရာ၀တီ

စီးဆင္းခဲ့တာ

ရာဇ၀င္သိ

သမိုင္းရိွတယ္။


ဧရာ၀တီ ထဲမွာ

ၿမန္ၿပည္သမိုင္းရိွတယ္။

လွပတဲ့ “ကရိန္ေနာ္”ရိွတယ္။

အံ့ၾသဖြယ္ ၿမစ္က်ဥ္းေတြရိွတယ္။

သမိုင္း၀င္ တံတားေတြရိွတယ္။

ပုဂံရဲ႔ ရာဇ၀င္ သူနဲ႔မွ ၿပည္စံုမယ္။

ပုဂံရဲ႔ အလွ သူနဲ႔မွ တင့္တယ္။

သူရဲေကာင္း ၀ိညာန္ေတြရိွတယ္။

မ်ိဳးဆက္သစ္ေတြ သူေပၚမွာမီွတယ္။

မန္းၿမိဳ႔ရဲ႔က်ံဳး သူပါမွၿပည့္၀မယ္။

လြန္ရွားပါးတဲ့ ေရခ်ိဳလပိုင္ေတြရိွတယ္။

အမွီၿပဳတဲ့ သန္းေပါင္းမ်ားစြာ လူေတြရိွတယ္။

ၿမန္ၿပည္ရဲ႔ ဆန္အိုး သူရိွမွ တည္ႏိုင္မယ္။


“အင္မိုင္ခ” ရဲ စြမ္းအားကို ယံုၾကည္တယ္။

ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ယူေဆာင္ေပးမယ့္ “မိုင္ခ” ကို ယံုၾကည္တယ္။

ဧရာ၀တီ ၿငိမ္းခ်မ္း၊လြတ္လပ္စြာ စီးဆင္းႏိုင္ပါေစ။

ခ်စ္ေသာ ဧရာ၀တီ။



ဒီးဒိုး။
၂၀၊၀၉၊၂၀၁၀။

သို႔.။

က်ည္ကာအကၤ်ီ
သံခေမာက္နဲ႔
စစ္ဖိနပ္စီးလို႔
ၿငိမ္းခ်မ္း လုပ္ဖို႔
သူသြားမတဲ့။

ေမာင္းၿပန္ရိုင္ဖယ္
ေသေစမယ့္ေသနတ္
တိုရွည္ေတြနဲ႔
ဒါးေၿမွာင္၊လက္ထိတ္
ခါးမွာခ်ိတ္လို႔
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆီ
သူဦးတည္မတဲ့။

ၿပင္ထားၾကပါ
တို႔လက္နက္ေတြ
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးတြက္
တဖြဖြ ေအာ္ရင္း
ကမာၻေၿမအနွံ႔
မီးဟုန္းဟုန္း
ေတာက္ေလာင္ခဲ့ၿပီ။

သြားမယ္ဆိုလဲ
သြားလိုက္ပါ
နားလည္မႈနဲ႔
ကိုယ္ခ်င္းစာတရား
ရင္ထဲ သည္းထဲ
သိမ္းထည့္သြားဖို႔
မွာလိုက္ပါရေစ
Peace Maker ေရ။


ဒီးဒိုး။
၁၅၊၀၉၊၂၀၁၀။